Εταιρική πολιτική διανομής κερδών : συγκριτική μελέτη της απόδοσης μερισμάτων σε σχέση με την επαναγορά μετοχών

Abstract

Σε αυτή τη διπλωματική διατριβή εξετάζεται αρχικά το μέγεθος των επαναγορών ιδίων μετοχών στην Ευρώπη κατά τα έτη από το 2003 έως το 2012. Βρίσκουμε ότι η δαπάνη για επαναγορές μειώνεται σε σημαντικό βαθμό μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008. Ο βασικός στόχος της εργασίας είναι να εξακριβώσει τις συνθήκες, υπό τις οποίες οι εταιρίες διανέμουν κεφάλαια στους μετόχους τους μέσω επαναγορών. Ελέγχουμε τις τρεις βασικές υποθέσεις, Free cash Flow Hypothesis, Signaling Hypothesis και Leverage Ratio Hypothesis. Σύμφωνα με τη Free cash Flow Hypothesis, εταιρίες με υπερβάλλουσα ρευστότητα προβαίνουν σε επαναγορά μετοχών για να μειώσουν τον κίνδυνο ανάληψης επενδύσεων με αρνητική καθαρή παρούσα αξία. Η θεωρία στηρίζεται από την ανάλυση των εμπειρικών δεδομένων. Δεν βρίσκουμε στοιχεία, που να στηρίζουν τη Signaling Hypothesis, σύμφωνα με την οποία εταιρίες μικρότερες και με υποτιμημένη μετοχή πραγματοποιούν επαναγορές για να σηματοδοτήσουν σημαντικές προοπτικές ανάπτυξης στο μέλλον. Οι εταιρίες, που επαναγοράζουν μετοχές είναι μεγαλύτερες σε ενεργητικό και έχουν υψηλότερο Market to Book Ratio. Αντίθετα επιβεβαιώνεται η Leverage Ratio Hypothesis, η οποία υποστηρίζει ότι οι εταιρίες χρησιμοποιούν τις επαναγορές για να αναδιαμορφώσουν την κεφαλαιακή τους δομή. Πράγματι από την ανάλυση των δεδομένων προκύπτει ότι εταιρίες με χαμηλή δανειακή επιβάρυνση έχουν μεγαλύτερη ευχέρεια για επαναγορά μετοχών.