Ισορροπία αποφυγής συγκρούσεων: μια θεμελιώδης διάσταση της θεωρίας παιγνίων

Abstract

Εάν η θεωρία παιχνιδιών ήταν επιχείρηση, το εταιρικό σύνθημα δεν θα ήταν «κανένα άτομο δεν είναι μόνο του». Αυτό συμβαίνει επειδή η εστίαση της θεωρίας παιχνιδιών είναι στην αλληλεξάρτηση που υπάρχει, όπως για παράδειγμα μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων επηρεάζει αλλά και επηρεάζεται από τις επιλογές που γίνονται από κάθε άτομο μέσα σε στην ομάδα. Η θεωρία παιχνιδιών μελετά στρατηγικές καταστάσεις. Αρκετές φορές τα προβλήματα που έχουμε να λύσουμε είναι περισσότερο περίπλοκα από ότι αρχικά υπολογίσαμε. Σε αυτό το σημείο η θεωρία παιγνίων έχει την απάντηση παρέχοντας μας έναν συστηματικό τρόπο να αναλύουμε ερωτήσεις όπως: Ποιες είναι οι διαθέσιμες επιλογές για κάθε αγωνιζόμενο; Ποιες είναι οι συνέπειες των διάφορων επιλογών; Πώς μπορούμε να διαμορφώσουμε την εκτίμηση ενός αγωνιζομένου; Τα θεμέλια της θεωρίας παιγνίων υπολογίζονται πριν περίπου 150 χρόνια. Η μεγαλύτερη ανάπτυξη των θεμάτων της πραγματοποιήθηκε τα τελευταία 50 χρόνια κάτι που κάνει τη θεωρία παιγνίων μια από τις νεώτερες επιστήμες μέσα στα οικονομικά και τα μαθηματικά. Η ισορροπία Nash είναι η δημοφιλέστερη έννοια με μεγάλο πλαίσιο εφαρμογών. Στην παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή μελετώνται κύριες περιοχές της θεωρία παιγνίων. Συγχρόνως γίνεται προσπάθεια να τοποθετηθεί το πλαίσιο εργασίας ώστε να προκύψει ένα μοντέλο το οποίο θα φροντίζει για την πρόβλεψη και την ανάλυση συμπεριφορών όπως η εκδίκηση, η συνεργασία και οι απειλές. TΟ μοντέλο αποφυγής συγκρούσεων «E4C» (Equilibrium 4 Conflicts) λειτουργεί στο γενικό πλαίσιο «συνεργασία - ανταπόδοση - δεν κρατώ κακία» και προτρέπει κάθε παίκτη να λάβει υπόψη του την καλύτερη λύση που θα μπορούσε να επιτύχει, στην περίπτωση όπου οι διαπραγματεύσεις οδηγούνται άμεσα σε αδιέξοδο.