Η επίδραση της εμπορευσιμότητας των αξιογράφων στην αποτίμηση περιουσιακών στοιχείων - η περίπτωση του χρηματιστηρίου του Λονδίνου

Abstract

Η αποτίμηση περιουσιακών στοιχείων έχει απασχολήσει τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες τόσο την επενδυτική, όσο και την ακαδημαϊκή κοινότητα. Πολλά μοντέλα έχουν προταθεί κατά καιρούς, στην προσπάθεια να εντοπιστούν οι παράγοντες που επιδρούν στις αναμενόμενες αποδόσεις μετοχών. Η ύπαρξη ρευστότητας (liquidity) φαίνεται να είναι ένας από αυτούς. Κύριος στόχος της εργασίας αυτής είναι η εξέταση της ύπαρξης αιτιώδους σχέσης ανάμεσα στον παράγοντα της ρευστότητας και τις μελλοντικές αποδόσεις μετοχών στο Χρηματιστήριο Αξιών του Λονδίνου τη χρονική περίοδο 1996-2011. Η εξέταση αυτή πραγματοποιήθηκε, λαμβάνοντας υπόψη τόσο την εξατομικευμένη επίδραση της ρευστότητας, όσο και την επίδραση τεσσάρων παραγόντων αποτίμησης περιουσιακών στοιχείων: της υπερβάλλουσας απόδοσης της αγοράς (market risk premium), της κεφαλαιοποίησης της επιχείρησης (size), του λόγου της λογιστικής προς την τρέχουσα αξία της επιχείρησης (book-to-market value) και της τάσης της επιχείρησης στην αγορά (momentum). Για την έκφραση του παράγοντα της ρευστότητας χρησιμοποιήθηκαν τέσσερα μεγέθη: α) ο δείκτης έλλειψης ρευστότητας του Amihud (Illiquidity Ratio), β) το σχετικό εύρος τιμών ανάμεσα στις τιμές αγοράς και πώλησης μετοχών (Relative Spread), γ) το ποσοστό του αριθμού μετοχών που έγιναν αντικείμενο αγοραπωλησίας (Share Turnover) και δ) η χρηματική αξία των συναλλαγών (Volume Traded). Τα αποτελέσματα της έρευνας αποδεικνύουν την ύπαρξη αιτιώδους σχέσης ανάμεσα στη ρευστότητα και τις αποδόσεις μετοχών, με πιο σημαντικά μέτρα έκφρασής της το δείκτη έλλειψης ρευστότητας του Amihud (Illiquidity Ratio) και το σχετικό εύρος τιμών ανάμεσα στις τιμές αγοράς και πώλησης μετοχών (Relative Spread). Η σχέση αιτιότητας αποδείχτηκε σε γενικές γραμμές θετική για τα χαρτοφυλάκια μικρής ρευστοποίησης και αρνητική για τα χαρτοφυλάκια μεγάλης ρευστοποίησης, εκτός από την περίπτωση του δείκτη έλλειψης ρευστότητας (Illiquidity Ratio) που αποδείχτηκε για όλα τα χαρτοφυλάκια θετική. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα χαρτοφυλάκια με βάση τη λογιστική-προς-τρέχουσα αξία δε φάνηκαν να ερμηνεύουν σε καμία περίπτωση τις αναμενόμενες αποδόσεις μετοχών, ενώ αντίθετα οι μεταβλητές της αμοιβής κινδύνου της αγοράς, της κεφαλαιοποίησης και της τάσης συμπληρώνουν ικανοποιητικά την ερμηνευτική ικανότητα του υποδείγματος.