Η σύναψη ηλεκτρονικών συναλλαγών και η ασφάλεια αυτών στο ελληνικό δίκαιο

Abstract

Το διαδίκτυο συνιστά έναν παγκόσμιο χώρο άσκησης εμπορικής δραστηριότητας χωρίς γεωγραφικούς περιορισμούς. Τα τελευταία χρόνια το ηλεκτρονικό εμπόριο αναπτύσσεται με γρήγορους ρυθμούς, κυρίως λόγω των πολλών πλεονεκτημάτων που αυτό προσφέρει σε όλους τους εμπλεκόμενους παράγοντες, όπως μεγάλοι παραγωγοί προϊόντων, μικρομεσαίοι προμηθευτές του λιανικού εμπορίου, καταναλωτές, καθώς και διοικητικές αρχές. Ακόμα, θα πρέπει να τονισθεί ότι στο πλαίσιο των συναλλαγών του ηλεκτρονικού εμπορίου δεν έχει σημασία το μέγεθος των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στο χώρο αυτό, καθώς και μικρές ή μικρομεσαίες επιχειρήσεις μπορούν να ανταγωνισθούν επί ίσοις όροις τις μεγάλες επιχειρήσεις. Το ηλεκτρονικό εμπόριο αποτελεί μία μορφή εμπορίου, επομένως βρίσκουν σ' αυτό, εφαρμογή, οι υπάρχουσες διατάξεις που διέπουν και το παραδοσιακό εμπόριο. Ωστόσο, οι ιδιαιτερότητες του νέου αυτού μέσου πραγματοποίησης συναλλαγών επιβάλλουν τη λήψη ειδικών νομοθετικών μέτρων για την ενίσχυση της διαφάνειας και την προστασία των συναλλασσομένων, καθώς το διαδίκτυο είναι ιδιαίτερα «επιρρεπές» σε καταχρήσεις. Προς την κατεύθυνση ενίσχυσης της εμπιστοσύνης των μέσω του διαδικτύου συναλλασσομένων αλλά και του αισθήματος ασφάλειας δικαίου, σημαντικά βήματα πραγματοποιήθηκαν στον ευρωπαϊκό χώρο με την Οδηγία 2000/31/ΕΚ. για το ηλεκτρονικό εμπόριο. Την Οδηγία αυτή ενσωμάτωσε ο εθνικός μας νομοθέτης με το ΠΔ 131/03 στην ελληνική έννομη τάξη.