Υποδείγματα χρηματοπιστωτικών κρίσεων, πανικών και ελλείψεων ρευστότητας. Μια μικροθεμελίωση

Abstract

Οι χρηματοπιστωτικές κρίσεις που έλαβαν χώρα τη δεκαετία του 1990 σε αναδυόμενες οικονομίες τόσο της Ασίας όσο και της Λατινικής Αμερικής δημιούργησαν έντονο προβληματισμό σε διάφορους οικονομολόγους που θέλησαν να προσεγγίσουν το θέμα τόσο μέσω μικροοικονομικών υποδειγμάτων όσο και πιο θεωρητικά για το τι ήταν αυτό που πραγματικά οδήγησε αυτά τα κράτη σε οικονομική κατάρρευση και σε υποτίμηση των νομισμάτων τους. Στην εν λόγω διατριβή όλο το βάρος δίνεται στην κατάσταση ελλείψεως ρευστότητας των τραπεζών η οποία είναι ικανή να οδηγήσει σε κατάσταση τραπεζικού πανικού καθώς και να εντείνει ένα μεγάλο πρόβλημα του χρηματοπιστωτικού συστήματος, την αστάθειά του. Αρχικά, αφού πρώτα γίνει μια εισαγωγή μέσω του υποδείγματος Diamond-Dybvig(1983) για τη σύναψη ενός συμβολαίου καταθέσεως όψεως μεταξύ τραπεζών και καταθετών, καθώς και την ύπαρξη τραπεζικών πανικών λόγω αυτοεπιβεβαιούμενων προφητειών θα αναλυθεί το βασικό μικροοικονομικό υπόδειγμα των Chang & Velasco(2001). Περιπτώσεις όπως τραπεζικοί πανικοί, άρνηση επέκτασης του ξένου δανεισμού, η έλλειψη παρεμβατισμού από τις κυβερνήσεις καθώς και η υιοθέτηση σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών θα αναλυθούν έχοντας πάντα ως εργαλείο τις συνθήκες ελλείψεως ρευστότητας, τις συναρτήσεις ωφέλειας, καθώς και τη συγκριτική στατική για την άντληση των απαραίτητων συμπερασμάτων.