Στρατηγικές αντιστάθμισης συναλλαγματικού κινδύνου

Abstract

Στην παρούσα εργασία δοκιμάζουμε αν ο αντισταθμιστικός κίνδυνος του νομίσματος βελτιώνει την απόδοση των διεθνών χαρτοφυλακίων μετοχών και ομολόγων. Δείχνουμε μέσω δύο διαφορετικών μοντέλων παλινδρόμησης και μέσω της μεθόδου εκτίμησης OLS, ότι υπάρχει πληθώρα διαφορετικών βέλτιστων λόγων αντιστάθμισης τα οποία είναι διαφορετικά από τις κλασικές εκτιμήσεις της πλήρους αντιστάθμισης ή της καθόλου αντιστάθμισης και εξαρτώνται από τις πληροφορίες με τις οποίες θα εκτιμηθεί το εκάστοτε μοντέλο παλινδρόμησης σχετικά με το βέλτιστο χαρτοφυλάκιο. Αυτά τα αποτελέσματα ισχύουν και για τα δύο μοντέλα, δηλαδή για το μοντέλο ενός επενδυτή που επενδύει σε μία χώρα αλλά και για το μοντέλο ενός επενδυτή σε πολλές χώρες. Τέλος γίνεται αναφορά σε μελλοντικές επεκτάσεις της παρούσας έρευνας, η οποία στηρίζεται στα αποτελέσματα των εκτιμηθέντων μοντέλων.