Τιμολόγηση επιτοκίων τραπεζικών δανείων και κόστος κεφαλαίου τραπεζών με πρακτικές εφαρμογές

Abstract

Σε απάντηση της οικονομικής κρίσης και του νέου αυστηρότερου θεσμικού πλαισίου της Βασιλείας ΙΙΙ, οι τράπεζες αναπροσαρμόζουν δραστικά την πολιτική τους για τη βελτίωση της διαχείρισης του κεφαλαίου και της ρευστότητάς τους. Οι νέοι κανονισμοί που θέτει η Βασιλεία ΙΙΙ σε επίπεδο μικρο-προληπτικής και μακρο-προληπτικής ρυθμιστικής παρέμβασης, δείχνουν να θέτουν σε αμφισβήτηση το θεώρημα των Modigliani-Miller (1963), της ουδέτερης οικονομικής δομής. Οι τράπεζες αρχίζουν να εντάσσουν την διαδικασία της ενδοεπιχειρησιακής τιμολόγησης (transfer pricing) ώστε να ευθυγραμμιστούν στις νέες συνθήκες. Στην εργασία που ακολουθεί βασικό πεδίο έρευνας αποτελεί η ανάλυση των παραγόντων οι οποίοι θα πρέπει να διαμορφώνουν την τελική τιμή του επιτοκίου χορηγήσεων που εκδίδει μια τράπεζα. Εξετάζονται οι διάφορες θεωρίες οι οποίες έχουν αναπτυχθεί προκειμένου να προκύψει το κόστος τιμολόγησης, τι ισχύει στην πράξη και τι θα έπρεπε να ισχύει για μια «άριστη» τιμολόγηση των δανείων. Για το σκοπό αυτό θα ληφθούν υπόψη οι ρυθμίσεις της Συνθήκης της Βασιλείας για τα εποπτικά τραπεζικά κεφάλαια και θα επιχειρηθεί μια συνδυαστική ανάλυση με την εύρεση των συντελεστών συσχετίσεων μεταξύ των διαφορετικών παραγόντων που διαμορφώνουν το κόστος των επιτοκίων, ώστε να λαμβάνονται υπόψη όλοι οι τραπεζικοί κίνδυνοι για δεδομένη αναμενόμενη απόδοση των επενδυτών και ελάχιστη συνδιακύμανση των αποδόσεων. Η διαδικασία αυτή συνιστά μια απόπειρα επέκτασης τρόπον τινά της θεωρίας αποδοτικών χαρτοφυλακίων (efficent frontier portfolios) σε τραπεζικά προϊόντα και ενδέχεται να έχει σημαντικές προεκτάσεις και εφαρμογές στην θεωρία και πρακτική τιμολόγησης των δανειακών προϊόντων.