Το σφάλμα της υπερεμπιστοσύνης των επενδυτών

Abstract

Το πεδίο της Συµπεριφορικής Χρηµατοοικονοµικής δεν είναι νέο. Αν και ένα σηµαντικό κοµµάτι των επενδυτών εδώ και αρκετά χρόνια έχει συνειδητοποιήσει ότι η Ψυχολογία κρατά ένα ρόλο-κλειδί στην προσπάθεια ερµηνείας της συµπεριφοράς των αγορών, µόνο σχετικά πρόσφατα πραγµατοποιήθηκαν επίσηµες µελέτες στον εν λόγω τοµέα. Η εργασία του Paul Slovic (1972) που αναφέρεται στις παρανοήσεις των ατόµων σχετικά µε την έννοια του Κινδύνου και οι εργασίες των Αmos Tversky και Daniel Kahneman σχετικά µε τη µεροληψία στη λήψη των αποφάσεων (1974) και τον τρόπο συγκρότησής τους (1979), έριξαν τους πρώτους σπόρους. Παρά το γεγονός ότι έχουν δοθεί διάφοροι ορισµοί της Συµπεριφορικής Χρηµατοοικονοµικής, παρατηρείται σχετική συµφωνία µεταξύ τους. Ο Litner (1998) ορίζει τη Συµπεριφορική Χρηµατοοικονοµική ως «την µελέτη του τρόπου µε τον οποίο οι άνθρωποι ερµηνεύουν και ενεργούν στη ροή πληροφοριών, έτσι ώστε να πάρουν επενδυτικές αποφάσεις». Ο Thaler (1993) την ορίζει σαν «απλά ανοιχτόµυαλη Χρηµατοοικονοµική», υποστηρίζοντας ότι «µερικές φορές για να βρούµε λύση σε ένα εµπειρικό οικονοµικό πρόβληµα είναι απαραίτητο να δεχτούµε την πιθανότητα ότι, κατά διαστήµατα, κάποιοι από τους παράγοντες της οικονοµίας συµπεριφέρονται λιγότερο από απόλυτα ορθολογικά».