Παράγοντες που σχετίζονται με την εργασιακή δέσμευση

Abstract

O 21ος αιώνας έχει χαρακτηριστεί, και όχι άδικα, ως η εποχή των γρήγορων μεταβολών σε όλους τους τομείς και οι εργασιακές σχέσεις δεν είναι η εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα. Οι δομές των οργανισμών τροποποιούνται και συμπαρασύρουν το προσωπικό και τη διοίκηση. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το εργατικό δυναμικό γίνεται κινητικό και ευμετάβλητο με αποτέλεσμα η διακράτηση να αποδεικνύεται αρκετά επίπονη διαδικασία για τις επιχειρήσεις. Επειδή η εργασία δε διέπεται μόνο από νομικούς κανόνες και οικονομικές αποδόσεις, αλλά αγγίζει και τις ανθρώπινες σχέσεις και αντιδράσεις, οι παραπάνω αλλαγές στον κόσμο της εργασίας έχουν μεταβάλει και το «ψυχολογικό συμβόλαιο» (psychological contract) του εργατικού δυναμικού. Με την έννοια ψυχολογικό συμβόλαιο αναφερόμαστε στη νοητή «συμφωνία» μεταξύ εργοδότη-εργαζόμενου, όπου ο τελευταίος δεσμεύεται να παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα στην επιχείρηση, ίσως και εφόρου ζωής, με αντάλλαγμα την επαγγελματική του ασφάλεια. Ένα αρκετά δεσμευμένο ανθρώπινο δυναμικό αποτελεί ένα είδος εγγύησης για την εξασφάλιση στην εταιρεία θετικών αποτελεσμάτων που η ίδια έχει θέσει. Αποτελεί τον απαραίτητο «συνεργάτη» καθώς έχει αφομοιώσει τη στρατηγική και τους στόχους της εταιρείας, ενώ είναι διατεθειμένος να παρέχει την πλήρη στήριξή του σε ένα δρόμο αλλαγών. Η δέσμευση, λοιπόν, των εργαζομένων αποτελεί ένα πολύ σημαντικό εργαλείο για τους οργανισμούς στην προσπάθεια τους να αντεπεξέλθουν στο φοβερά ευμετάβλητο περιβάλλον στο οποίο δραστηριοποιούνται. Πηγαίνει πέρα από παραδοσιακές έννοιες της επιστήμης του ανθρωπινού δυναμικού, όπως η ικανοποίηση του εργαζόμενου και η αφοσίωσή του στην επιχείρηση. Υποκινούμενοι από την τεράστια σημασία της δέσμευσης, όπως επίσης και από το γεγονός ότι αποτελεί μία καινούρια έννοια στη σύγχρονη βιβλιογραφία, αναλύουμε την έννοια αυτή στο πλαίσιο της σύγχρονης βιβλιογραφίας, καθορίζουμε τις σχέσεις της με παραδοσιακές έννοιες του πεδίου ανθρωπινού δυναμικού και προσδιορίζουμε τους παράγοντες (δημογραφικούς ή ψυχογραφικούς) που οδηγούν έναν εργαζόμενο να αισθανθεί δεσμευμένος με τους στόχους και το όραμα του οργανισμού όπου εργάζεται. Ένας τέτοιος πολύ σημαντικός παράγοντας είναι οι αμοιβές και παροχές. Έτσι, αναλύσαμε τις αμοιβές και τις παροχές στους σύγχρονους οργανισμούς όπως και την σημασία που παίζει αυτός ο παράγοντας στην δέσμευση. Τέλος, προσπαθήσαμε να εφαρμόσουμε τις θεωρήσεις της σύγχρονης βιβλιογραφίας, στην φαρμακευτική εταιρεία Pharmanuxe (πλασματική επωνυμία) με μία ποσοτική ερεύνα που διανεμήθηκε την περίοδο Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου 2014 και στην οποία κλήθηκαν να απαντήσουν οι 450 εργαζομένων της εταιρείας, εκ των οποίων τελικά συμμετείχαν στην έρευνα οι 197. Συμπεράναμε ότι, οι υψηλά ιστάμενοι εργαζόμενοι και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία αισθάνονται πιο δεσμευμένοι, η γενική ικανοποίηση που απορρέει από πολλούς εργασιακούς παράγοντες οδηγεί στη δέσμευση ενώ η ικανοποίηση από τις αμοιβές και τις παροχές μόνη της δεν είναι ικανή να επιφέρει την δέσμευση του προσωπικού, καθιστώντας έτσι το έργο της Pharmanuxe και γενικά των οργανισμών ιδιαιτέρως πολύπλοκο, εάν θεωρήσουμε ότι επιθυμούν να έχουν τους εργαζόμενους τους δεσμευμένους συμμάχους στο όραμά τους.