Η διαχρονική εξέλιξη των στεγαστικών συνθηκών των φοιτητών του Πανεπιστημίου Πειραιώς

Abstract

Το νομικό καθεστώς της κατοικίας διακρίνεται σε δύο κατηγορίες: A. Την ιδιοκατοίκηση και Β . Την κατοίκηση επ’ ενοικίω. Στην πρώτη περίπτωση, ο ιδιοκτήτης ταυτίζεται με το χρήστη, ενώ στη δεύτερη, ιδιοκτήτης και χρήστης είναι διαφορετικά πρόσωπα. Η συγκεκριμένη νομική διάκριση οφείλεται σε δύο διαφορετικές λειτουργίες της κατοικίας ως προς τον ιδιοκτήτη. Στην ιδιοκατοίκηση, η κατοικία προσφέρει μία χρησιμότητα στον κάτοχο της. Στην προσφορά της κατοικίας προς ενοικίαση, (η κατοικία) λειτουργεί ως επένδυση, αλλά και ως πηγή εισοδήματος για τον ιδιοκτήτη. Η χρησιμότητα της κατοικίας για τον ενοικιαστή περιορίζεται σε δεδομένο χρονικό διάστημα και αγοράζεται τμηματικά με την καταβολή του ενοικίου. Στην περίπτωση της ιδιοκατοίκησης, η με οποιοδήποτε τρόπο απόκτηση της κατοικίας έχει ως αποτέλεσμα την κατανάλωση, ενώ στην κατοίκηση επ’ ενοικίω, ο ιδιοκτήτης λειτουργεί ως κεφαλαιούχος και στο ενοίκιο εμπεριέχεται το ποσοστό κέρδους του . Από την πλευρά του ιδιοκτήτη και με βάση το νομικό καθεστώς κατοχής της κατοικίας, η διάκριση γίνεται ανάλογα με το εάν η δαπάνη αγοράς της κατοικίας συνιστά επένδυση ή κατανάλωση .