Προβολή θνησιμότητας για προγράμματα κοινωνικής ασφάλισης στην Ελλάδα

Abstract

Ο 20ος αιώνας έφερε σημαντικές αλλαγές στα ποσοστά θνησιμότητας για όλες τις ηλικίες, για άνδρες και γυναίκες, σε παγκόσμιο επίπεδο. Στην Ελλάδα, ο αριθμός των ηλικιωμένων αυξήθηκε, ως αποτέλεσμα, της μείωσης της βρεφικής θνησιμότητας, σε συνδυασμό με τα χαμηλά ποσοστά γονιμότητας και γεννητικότητας. Η παρούσα εργασία παρουσιάζει την εξέλιξη των ποσοστών θνησιμότητας του παρελθόντος, κατά τα επόμενα 40 χρόνια. Άλλωστε, η μελλοντική προβολή της θνησιμότητας συνδέεται άμεσα με το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης στην Ελλάδα, δεδομένου ότι η αύξηση του αριθμού των ηλικιωμένων, εκτός των άλλων κοινωνικών και οικονομικών συνεπειών, συνεπάγεται την αύξηση των δαπανών για συντάξεις καθώς και για υγειονομική και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Στην αρχή περιγράφονται οι βασικοί δημογραφικοί δείκτες που συνδέονται με τη θνησιμότητα και συνέβαλαν ουσιαστικά στη διαμόρφωσή της στα σημερινά επίπεδα. Στη συνέχεια, παρουσιάζονται βασικά στοιχεία για τη θνησιμότητα, κατά ηλικία και φύλο μέχρι σήμερα. Τέλος, αναλύεται η μεθοδολογία που εφαρμόστηκε και εξάγονται συμπεράσματα για τους μελλοντικούς δείκτες θνησιμότητας στην Ελλάδα, καθώς και άλλα αποτελέσματα, όπως ενδεχόμενες αλλαγές στο προσδόκιμο ζωής τα επόμενα χρόνια. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι η μελέτη αυτή στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στη θεωρία στοχαστικών διαδικασιών και ιδιαίτερα στη θεωρία των χρονολογικών σειρών, μέσω των οποίων γίνεται έλεγχος και περιορισμός της αβεβαιότητας των συμπερασμάτων, που προκύπτουν από την προβολή των δεικτών θνησιμότητας στο μέλλον.