Διαχρονική εξέλιξη και σύγκριση των δεικτών πιθανότητας πτωχεύσεως τραπεζών

Abstract

Η διατριβή αυτή εξετάζει τη διαχρονική εξέλιξη τριών δεικτών της πιθανότητας πτωχεύσεως τραπεζών: του z-score, των CDS και του βαθμού πιστοληπτικής ικανότητας (credit ratings). To z-score, υπολογίζεται από λογιστικά στοιχεία τραπεζών και, ως εκ τούτου, 'βλέπει στο παρελθόν'. Αντίθετα, οι άλλοι δύο δείκτες 'βλέπουν στο μέλλον', αντανακλούν τις προσδοκίες των επενδυτών οι οποίοι εμπορεύονται τα CDS και των οίκων αξιολογήσεως οι οποίοι εκτιμούν τους βαθμούς πιστοληπτικής ικανότητας. Όπως προκύπτει από την ανάλυση, το z-score δεν είναι αξιόπιστο σε περιόδους κρίσεως. Συγκεκριμένα, την περίοδο 2007 έως 2010 δείχνει βελτίωση για τις περισσότερες τράπεζες. Τα credit ratings επηρεάζονται από παράγοντες όπως η μακροοικονομική κατάσταση, οι οικονομικοί κύκλοι, το ρυθμιστικό πλαίσιο, η φήμη και ο ανταγωνισμός με συνέπεια να εμφανίζουν σημαντικές αδυναμίες. Μεταξύ αυτών είναι η αργή ανταπόκριση, η διατήρηση γενικά υψηλών αξιολογήσεων και η εύκολη υποβάθμιση σε προϊόντα κερδοσκοπικού βαθμού και σε περίοδο ύφεσης. Όσον αφορά στα CDS, η ραγδαία αύξηση των τιμών τους αντικατοπτρίζει την αύξηση πιστωτικού κινδύνου. Σε αυτή την περίπτωση διακρίνονται δύο περιπτώσεις: όταν η χώρα επηρεάζει τις τράπεζες τότε το CDS της χώρας προηγείται (αδυναμία στήριξης τραπεζικού τομέα), ενώ όταν η τράπεζα επηρεάζει τη χώρα τότε το CDS της τράπεζας προηγείται (πιθανότητα πρόκλησης τραπεζικού πανικού). Εν κατακλείδι, τον πιο αποτελεσματικό δείκτη της πιθανότητας πτωχεύσεως τραπεζών αποτελεί η αγορά των CDS, η οποία κινείται γρήγορα και αντανακλά το κλίμα και την ικανότητα των τραπεζών για χρηματοδότηση.