Διαγενεακή γονιμότητα στην Ελλάδα και διερεύνηση παραγόντων που την επηρ[ρ]εάζουν βάση απογραφικών στοιχείων

Abstract

Τα ζητήματα της αναπαραγωγής του πληθυσμού και ειδικότερα της γονιμότητας βρίσκονται τις τελευταίες δεκαετίες στο επίκεντρο των συζητήσεων που άπτονται των δημογραφικών φαινομένων στην Ελλάδα λόγω της φθίνουσας πορείας των δεικτών γεννητικότητας/γονιμότητας και της δημογραφικής γήρανσης του πληθυσμού. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι, με χρήση μικροδεδομένων της Απογραφής του 1991 και του 2001 (IPUMS project: Integrated Public Use Microdata Series), να διερευνηθούν σχέσεις μεταξύ κοινωνικοοικονομικών και δημογραφικών παραγόντων που επηρεάζουν τη γονιμότητα στην Ελλάδα. Ειδικότερα, επιχειρείται, με τη χρήση του μοντέλου της λογιστικής παλινδρόμησης, ο ποσοτικός προσδιορισμός της επίδρασης των παραγόντων της εκπαίδευσης, του εργασιακού καθεστώτος, της υπηκοότητας και της ηλικίας στη γεννητικότητα των γυναικών της Ελλάδας για το 1991 και το 2001 με βάση τρία μοντέλα. Από τη μελέτη των μοντέλων αυτών παρατηρείται πως και στα τρία μοντέλα, οι πιθανότητες μια γυναίκα να γεννήσει ένα, δύο ή τρία παιδιά, ανάλογα με το μοντέλο, μειώνονται όσο αυτή κατέχει υψηλότερο επίπεδο μόρφωσης. Παρατηρείται ακόμα μια έντονη διαφοροποίηση όσον αφορά στην επίδραση της υπηκοότητας από μοντέλο σε μοντέλο. Φανερός είναι επίσης ο ρόλος της εργασίας στην απόφαση μιας γυναίκας να γίνει μητέρα, μιας που οι άνεργες γυναίκες το αποφασίζουν δυσκολότερα από ότι οι εργαζόμενες. Στην εργασία δίνονται αναλυτικά τα παραπάνω συμπεράσματα.