Παράγωγα πιστωτικού κινδύνου & χρηματοπιστωτική κρίση

Abstract

Η Χρηματοπιστωτική Κρίση που ξέσπασε το 2007 και συνεχίζεται ως τις μέρες μας είναι κυρίως αποτέλεσμα της υποτίμησης κινδύνου στις αγορές τιτλοποιημένων χρηματοπιστωτικών προϊόντων. Πιο συγκεκριμένα, η αναταραχή που προκλήθηκε από την μη προβλεφθείσα αδυναμία εκπλήρωσης υποχρεώσεων στην αγορά στεγαστικής πίστης μειωμένης εξασφάλισης (sub prime mortgage market) των Η.Π.Α επεκτάθηκε διεθνώς, καθιστώντας σαφές ότι τα σύνθετα αυτά χρηματοπιστωτικά μέσα χαρακτηρίζονταν από περιορισμένη διαφάνεια, αβεβαιότητα στην αποτίμηση και τελικά σημαντικό κίνδυνο δυνητικής κεφαλαιακής απώλειας. Η αναστάτωση αυτή οδήγησε τους επενδυτές διεθνώς σε ραγδαία επαναξιολόγηση των πραγματοποιηθέντων επενδύσεων, με αποτέλεσμα την αύξηση της απαιτούμενης απόδοσης και την μείωση της τρέχουσας τιμής τους, γεγονός που οδήγησε σε ταχεία αναδιάρθρωση επενδυτικών χαρτοφυλακίων προς τίτλους χαμηλότερου κινδύνου και σε αναστροφή προσδοκιών για την πορεία της νομισματικής πολιτικής. Η αυξημένη αυτή αβεβαιότητα για την πορεία των αγορών, οδήγησε σε αυξημένη μεταβλητότητα των χρηματιστηριακών τιμών, που επεκτάθηκε και στους οργανισμούς ασφάλισης ομολογιακών εκδόσεων. Έτσι η αρχική αναταραχή επιδρώντας αρνητικά στην αξία των άμεσων και έμμεσων επενδύσεων των χρηματοπιστωτικών οργανισμών σε σύνθετα χρηματοπιστωτικά προϊόντα, επηρέασε την χρηματοοικονομική θέση των ιδίων αλλά και των ομίλων που ανήκαν προκαλώντας εσωτερικές μεταβιβάσεις ρευστότητας. Η κατάσταση αυτή επιδεινώθηκε, οδηγώντας τελικά σε άρση της εμπιστοσύνης προς τις αγορές. Στην προσπάθεια να καταστούν σαφή τα αίτια αλλά και η πορεία της Χρηματοπιστωτική Κρίσης, η παρούσα διπλωματική εργασία παρουσιάζει αρχικά την έννοια αλλά και τις μορφές του κινδύνου γενικότερα, δίνοντας στην συνέχεια ιδιαίτερη σημασία στον πιστωτικό κίνδυνο αλλά και τις μεθόδους αντιστάθμισης αυτού.