Η κρίση ρευστότητας υπό το πρίσμα των οδηγιών της επιτροπής της Βασιλείας

Abstract

Στόχος της εργασίας αυτής είναι να παρουσιάσει τα γεγονότα της πρόσφατης κρίσης ρευστότητας μέσα από το πρίσμα των οδηγιών της Επιτροπής της Βασιλείας. Στο πρώτο κεφάλαιο επιχειρείται μία παρουσίαση του ρόλου των διαμεσολαβητών στο χρηματοπιστωτικό σύστημα κι εξηγείται γιατί οι τράπεζες είναι αποτελεσματικότερες σε αυτό τον ρόλο. Στη συνέχεια παρουσιάζεται το εποπτικό θεσμικό πλαίσιο, όπως αυτό διαμορφώνεται μέσα από την αλληλεπίδραση κράτους και αγοράς κι αναλύονται οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι εποπτικές αρχές στην αναζήτησή τους για την εύρεση μίας άγνωστης χρυσής τομής: των βέλτιστων εποπτικών κανόνων. Το βασικό εποπτικό έργο αφορά την πρόληψη των κινδύνων και την αποτροπή της εμφάνισης κρίσεων. Στη προσπάθεια προσέγγισης της τρέχουσας κρίσης, ορίζεται κι αναλύεται η ρευστότητα, ο κίνδυνος έλλειψής της, καθώς και οι παράγοντες που προκαλούν την εμφάνιση του κινδύνου αυτού. Στη συνέχεια επιχειρείται μία απαρίθμηση των μεθόδων μέτρησης του κινδύνου ρευστότητας κι αναλύεται το ισχύον θεσμικό πλαίσιο διαχείρισής του, με ενδεικτικές αναφορές σε κάποιες εθνικές προσεγγίσεις. Στο επόμενο κεφάλαιο παρουσιάζονται αναλυτικά οι Γενικές Οδηγίες που εξέδωσε η Επιτροπή της Βασιλείας το 2000 για τη διαχείριση της ρευστότητας και παρουσιάζεται αναλυτικά η τρέχουσα κρίση και οι πρακτικές των βασικών συμμετεχόντων του χρηματοπιστωτικού συστήματος, μέσα από το πρίσμα των οδηγιών αυτών. Ακολουθούν οι νέες, αναθεωρημένες οδηγίες της Επιτροπής της Βασιλείας για την διαχείριση του κινδύνου ρευστότητας, οι οποίες αποτελούν, μέχρι αυτή τη στιγμή, αντικείμενο δημόσιας διαβούλευσης. Τέλος, παρουσιάζονται κάποιες προτάσεις τρίτων, σχετικά με την αντιμετώπιση της τρέχουσας κρίσης και την αποτροπή επανάληψής της.