Τα δικαιώματα της μειοψηφίας των μετόχων μετά την αναμόρφωση του νόμου 2190/1920 με τον νόμο 3604/2007

Abstract

Η ενίσχυση της θέσης του μετόχου και της προστασίας της μειοψηφίας υπήρξε βασικό αίτημα κατά την αναμόρφωση του δικαίου της α.ε. Ο Ν 2190/1920 δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα φιλικός προς τους μετόχους και τη μειοψηφία, αυτό δε είναι γνωστό όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς. Τα δικαιώματα μειοψηφίας έχουν χαρακτήρα αντισταθμιστικό, όταν τα καταρχήν δικαιώματα του (κάθε) μετόχου δεν επαρκούν για να καταστήσουν την έννομη θέση του ικανοποιητική και την προστασία της επένδυσης του αποτελεσματική. Θα μπορούσε να πει κανείς μάλιστα ότι τα δικαιώματα του μετόχου και τα δικαιώματα μειοψηφίας είναι αντιστρόφως ανάλογα μεγέθη. Έτσι π.χ. παρατηρείται ότι το δικαίωμα σε κάποιο ελάχιστο υποχρεωτικό μέρισμα (πρβλ. άρθρο 45) σκοπεύει ουσιαστικά στην προστασία της μειοψηφίας, και παρέχεται κατά κανόνα από χώρες με χαμηλό επίπεδο προστασίας του μετόχου για αντιστάθμιση του ελλείμματος της τελευταίας. Ομοίως, εάν υπάρχει ικανή διαφάνεια και πληροφόρηση, γραπτή και ηλεκτρονική, προσιτή σε όλους τους μετόχους, μειώνεται η σημασία του δικαιώματος μειοψηφίας για λήψη πληροφοριών. Όμως αυτό που παρατηρείται στην Ελλάδα είναι ότι τόσο η γενική θέση του μετόχου όσο και τα δικαιώματα μειοψηφίας είναι σε κάποιο βαθμό ανεπαρκή. Ήταν συνεπώς επιβεβλημένο να υπάρξει κάποια βελτίωση στη θέση των μετόχων. Όμως (και εδώ) η βελτίωση αυτή δεν θα έπρεπε να είναι απότομη και μαζική, διότι διαφορετικά θα υπήρχε κίνδυνος ανατροπής ισορροπιών και προσδοκιών στις υπάρχουσες επιχειρήσεις, με δυσμενή αποτελέσματα. Υπήρχε συνεπώς ανάγκη προσεκτικής επιλογής. Η γενική θέση του μετόχου βελτιώθηκε σε πολλά σημεία.