Πιστωτικός κίνδυνος και η συμφωνία της Βασιλείας ΙΙ

Abstract

Στη σύγχρονη εποχή, είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένος ο ρόλος των τραπεζών και των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων γενικότερα. Αυτό οφείλεται στην αύξηση αφ’ ενός της κατανάλωσης από πλευράς των νοικοκυριών και αφ’ ετέρου των νέων επενδυτικών ευκαιριών που διαρκώς προκύπτουν για τις επιχειρήσεις. Επιπλέον, έχει αυξηθεί σημαντικά το διεθνές εμπόριο γεγονός που δημιουργεί νέες εργασίες και τομείς δραστηριοποίησης για τις τράπεζες. Όταν ξεκίνησε η λειτουργία των τραπεζών είχαν πολύ περιορισμένα αντικείμενα. Ασχολούνταν μόνο με την φύλαξη των χρημάτων των καταθετών τους και τα κέρδη τους προέρχονταν από τα ποσά που εισέπρατταν από τους πελάτες τους για την εργασία αυτή. Με την πάροδο των χρόνων όμως οι ορίζοντές τους διευρύνθηκαν και έτσι, σήμερα, καλύπτουν σχεδόν κάθε πιθανή ανάγκη των οικονομικών μονάδων. Στα πλαίσια αυτά, οι τράπεζες, πέραν του παραδοσιακού τους ρόλου ως φύλακες των αποταμιεύσεων ιδιωτών και επιχειρήσεων, διενεργούν διαμεσολαβητικές εργασίες για τις οικονομικές μονάδες – πελάτες τους, διευκολύνουν το εξωτερικό εμπόριο με την προσφορά στους πελάτες τους συναλλάγματος, χορηγούν δάνεια καθώς και πλήθος άλλων προϊόντων, όπως πιστωτικές κάρτες, leasing, ασφάλειες κ.α. Αυτή η αλλαγή στη λειτουργία των τραπεζών σηματοδότησε νέες εισροές γι’ αυτές αλλά και κινδύνους οι οποίοι απορρέουν από το νέο τους ρόλο. Συνεπώς, προκύπτει πλέον μία επιτακτική ανάγκη από πλευράς των τραπεζών να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους έναντι των νέων αυξανόμενων κινδύνων που καλούνται να αναλάβουν.