Extreme value theory and value-at-risk : empirical evidence from the London Metal Exchange

Abstract

Στην εργασία αυτή συγκρίνεται η προβλεπτική ικανότητα οκτώ διαφορετικών μεθόδων Αξίας–σε-Κίνδυνο (VaR), δηλαδή Γενικευμένη Αυτοπαλίνδρομη Υπό Συνθήκη Ετεροσκεδαστικότητα GARCH (1,1) με κανονικά και t-Student κατανεμημένα σφάλματα, Εκθετικά Γενικευμένη Αυτοπαλίνδρομη Υπό Συνθήκη Ετεροσκεδαστικότητα ΕGARCH (1,1) με κανονικά και t-Student κατανεμημένα σφάλματα, Εκθετικά Σταθμισμένους Κινητούς Μέσους (EWMA), Ιστορική Προσομοίωση, Block Maxima (Γενικευμένη Κατανομή Ακραίας Τιμής) και Peaks over Threshold (Γενικευμένη Παρέτο Κατανομή), για την περίοδο 1/6/1989-2/3/2007 σε λογαριθμικές αποδόσεις τιμών σε μετρητά και συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης τρίμηνης διάρκειας για τα εξής μέταλλα που διαπραγματεύονται στο Χρηματιστήριο Βιομηχανικών Μετάλλων του Λονδίνου: Χαλκός, Κασσίτερος, Ψευδάργυρος, Νικέλιο και Αλουμίνιο. Επίσης αναλύονται δεδομένα από αγορές μετοχών (FTSE-100 και LIFFE FTSE-100) καθώς και Χρυσό για την ίδια περίοδο, για να συγκριθεί η αγορά βιομηχανικών μετάλλων με τις αγορές μετοχών και τα πολύτιμα μέταλλα. Τα μέταλλα αποδεικνύονται πιο επικίνδυνα από τις μετοχές και το χρυσό, με το Νικέλιο να είναι το πιο επικίνδυνο μέταλλο σε όρους μέσης Αξίας-σε-Κίνδυνο. Τα αποτελέσματα υποστηρίζουν τα μοντέλα που λαμβάνουν υπόψη την χρονικά μεταβαλλόμενη μεταβλητότητα καθώς αποδεικνύονται πολύ σημαντικά στην πρόβλεψη του μέτρου της Αξίας-σε-Κίνδυνο, ειδικά τα GARCH και EGARCH με t- Student κατανεμημένα σφάλματα. Η Θεωρία Ακραίων Τιμών είναι ένα σημαντικό κομμάτι στην Διοικητική Κινδύνου, ωστόσο θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με την χρήση των μεθόδων αυτών καθώς απαιτούν μεγάλα δείγματα παρατηρήσεων για την εκτίμηση τους και επιπλέον διαφορετικές υποθέσεις για το μέγεθος και τον αριθμό των blocks και για τον καθορισμό του κατωφλιού u μπορούν να οδηγήσουν σε διαφορετικά από του αναμενομένου αποτελέσματα.