The impact of cash holding behavior in the valuation of ESG factors

Abstract

Η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει πώς η απόδοση στους τομείς του Περιβάλλοντος, της Κοινωνίας και της Εταιρικής Διακυβέρνησης (ESG) επηρεάζει τις εταιρικές αποφάσεις σχετικά με τη διακράτηση ρευστών διαθεσίμων, με έμφαση σε εισηγμένες εταιρείες στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα κατά την περίοδο 2019–2023. Ενώ οι παραδοσιακές θεωρίες χρηματοοικονομικής διαχείρισης ερμηνεύουν τη διατήρηση ρευστότητας με βάση προληπτικά κίνητρα, προβλήματα αντιπροσώπευσης και κόστη συναλλαγών, η παρούσα μελέτη διερευνά κατά πόσο η υψηλή ESG απόδοση—που συνδέεται συχνά με διαφάνεια, εμπιστοσύνη των ενδιαφερομένων μερών και ανθεκτικότητα μακροπρόθεσμα—μπορεί επίσης να επηρεάσει το επίπεδο ρευστότητας που επιλέγει να διακρατήσει μια επιχείρηση. Με τη χρήση πίνακα δεδομένων σε επίπεδο εταιρείας, ο οποίος περιλαμβάνει τόσο χρηματοοικονομικές μεταβλητές όσο και δείκτες ESG, η ανάλυση εφαρμόζει υποδείγματα παλινδρόμησης με σταθερά και τυχαία αποτελέσματα για να εκτιμηθεί εάν οι ESG βαθμολογίες επηρεάζουν στατιστικά σημαντικά τον λόγο ρευστών διαθεσίμων προς το σύνολο του ενεργητικού. Συμπεριλαμβάνονται ως μεταβλητές ελέγχου βασικοί χρηματοοικονομικοί δείκτες, όπως η μόχλευση, η επιχειρησιακή αποδοτικότητα, η μερισματική απόδοση και η λογιστική αξία ανά μετοχή. Η επιλογή του κατάλληλου υποδείγματος καθοδηγείται από τον έλεγχο Hausman, με τα αποτελέσματα να ευνοούν το υπόδειγμα σταθερών επιδράσεων λόγω εταιρικών ιδιαιτεροτήτων. Τα ευρήματα αναδεικνύουν σημαντικές διακρατικές διαφορές: οι αμερικανικές επιχειρήσεις τείνουν να καταγράφουν υψηλότερες ESG επιδόσεις, αλλά να διακρατούν χαμηλότερα επίπεδα ρευστότητας, ενώ οι κινεζικές εταιρείες παρουσιάζουν χαμηλότερους ESG δείκτες και υιοθετούν πιο συντηρητική πολιτική ρευστότητας. Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι η ESG απόδοση μπορεί να λειτουργεί είτε ως υποκατάστατο των παραδοσιακών κινήτρων—μέσω της μείωσης του αντιλαμβανόμενου κινδύνου—είτε ως συμπλήρωμα, ενισχύοντας τον μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχεδιασμό που απαιτεί οικονομική ευελιξία. Με την ενσωμάτωση των δεικτών ESG στη μελέτη της χρηματοοικονομικής πολιτικής, η παρούσα εργασία συμβάλλει στη διευρυμένη ερευνητική συζήτηση που δεν αντιμετωπίζει την ESG ως εξωτερικό προσάρτημα, αλλά ως ουσιαστικό παράγοντα στην εσωτερική λήψη επιχειρηματικών αποφάσεων. Προσφέρει πρακτικά συμπεράσματα για εταιρείες, επενδυτές και υπεύθυνους χάραξης πολιτικής που επιδιώκουν να κατανοήσουν πώς οι προτεραιότητες βιωσιμότητας αναδιαμορφώνουν τις χρηματοοικονομικές στρατηγικές σε διαφορετικά θεσμικά και αγοραστικά περιβάλλοντα.