Διαχείριση της διαφορετικότητας της ναυτιλίας · η διάσταση του φύλου

Abstract

Η θέση της γυναίκας σε όλες τις ιστορικές περιόδους και σε όλες τις εποχές αμφισβητήθηκε, υποβιβάστηκε και θεωρήθηκε υποδεέστερης των ανδρών. Μια αντίληψη που επικράτησε και στον εργασιακό χώρο, όπου εκεί οι έμφυλες σχέσεις ήταν τόσο έντονες, βάζοντας τη γυναίκα στο κοινωνικό περιθώριο, σε μια αθέατη οικονομική σφαίρα, ενισχύοντας παράλληλα την εικόνα του άνδρα κουβαλητή και στυλοβάτη του οικογένειας. Όμως, τα τελευταία χρόνια, οι γυναίκες στην αγορά εργασίας, επαναδιαπραγματεύονται τον προκαθορισμένο ρόλο τους, μπαίνουν ενεργά στην παραγωγή και αναπτύσσουν την γυναικεία επιχειρηματικότητα, ακόμα και σε κλάδους που θεωρούνταν κατεξοχήν αντρικοί, όπως αυτός της ναυτιλίας. Έτσι, η γυναίκα εργάζεται, στηρίζει τον οικογενειακό προϋπολογισμό και ενισχύει την θέση της στην κοινωνία. Παράλληλα, ανεξαρτητοποιείται, αναπτύσσει τις δεξιότητες της και εν γένει το γυναικείο επιχειρηματικό πνεύμα. Όλα αυτά ωστόσο, δεν είναι απαραίτητα στοιχεία τα οποία θα εξαλείψουν στερεότυπα και προκαταλήψεις ετών για την θέση που έχει η γυναίκα στην εργασία και συγκεκριμένα στη ναυτιλία, με τις ανισότητες να παραμένουν ακόμα και σήμερα σε έντονο βαθμό, με χαμηλότερους μισθούς και κατώτερες ιεραρχικά θέσεις, έναντι των ανδρών, ενισχύοντας έτσι την οικονομική της επισφάλεια και την υπό εκπροσώπησή της στο χώρο αυτό. Ένα χάσμα που υπάρχει στη μισθοδοσία, στην καριέρα και καταλήγει μέσω των κοινωνικών εισφορών τους, να αποτυπώνεται και στη σύνταξη τους. Ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός δημιούργησε το δικό του στρατηγικό πλάνο για την αφομοίωση των γυναικών στο ναυτιλιακό χώρο το 1988. Επιπλέον, έθεσε σε ισχύ το Πρόγραμμα Γυναικείας Ανάπτυξης το 1989, δίνοντας έμφαση στις ίσες ευκαιρίες στην πρόσβαση στη ναυτιλιακή εκπαίδευση μέσω προγραμμάτων που σχετίζονται με το φύλο (IMO, 1988 ,1992 ).