Τα ψηφιακά δωμάτια διαφυγής, μια αποτελεσματική καινοτομία στη διδασκαλία μαθηματικών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση

Abstract

Λόγω των ραγδαίων τεχνολογικών εξελίξεων τα τελευταία χρόνια και τις αλλαγές που έφερε η πανδημία COVID-19, καθίσταται αναγκαία η ενσωμάτωση της τεχνολογίας στο εκπαιδευτικό γίγνεσθαι. Οι μέθοδοι διδασκαλίας και τα αναλυτικά προγράμματα χρειάζεται να εκσυγχρονιστούν και να εναρμονιστούν με τις τρέχουσες αλλαγές του 21ου αιώνα, ώστε το σχολείο να κινητοποιεί τους μαθητές και να τους δίνει τα απαραίτητα εφόδιά για να ενταχθούν ομαλά στην αυριανή κοινωνία. Ειδικά, όσον αφορά στο κομμάτι των Μαθηματικών, οι κακές επιδόσεις που έχουν καταγραφεί τις τελευταίες δεκαετίες, η δυσκολία των μαθητών να κατανοήσουν μαθηματικούς κανόνες, αλλά και το άγχος που προκαλείται στους μαθητές, θέτουν τις βάσεις για να γίνουν ουσιαστικές αλλαγές, γιατί τα Μαθηματικά πέρα από μάθημα του σχολείου, αποτελούν θεμελιώδη λίθο για πολλές πτυχές της καθημερινής ζωής. Στην παρούσα ερευνητική διπλωματική εργασία ερευνάται κατά πόσο η συνεργατική επίλυση προβλημάτων μέσα από ψηφιακά δωμάτια διαφυγής-Digital Educational Escape Rooms- μπορεί να επιδράσει θετικά στη διδασκαλία των μαθηματικών, αυξάνοντας τα κίνητρα και τις επιδόσεις των μαθητών. Για αυτόν τον σκοπό σχεδιάστηκε, υλοποιήθηκε και αξιολογήθηκε ένα εκπαιδευτικό ψηφιακό δωμάτιο διαφυγής στο Google Slides με τίτλο «Οι πιο δυνατοί λύτες», που βασίζεται στην παιδαγωγική προσέγγιση CSCL-Computer Supported Collaborative Learning (συνεργατική μάθηση υποστηριζόμενη από υπολογιστή), όπου η μάθηση πραγματοποιείται μέσω κοινωνικής αλληλεπίδρασης με τη χρήση διαδικτύου. Βασικός στόχος του e-course είναι η ενίσχυση των μαθηματικών δεξιοτήτων στον τομέα της λογικομαθηματικής σκέψης μέσω της χρήσης web2.0 εργαλείων με την αξιοποίηση ενός ψηφιακού δωματίου διαφυγής. Στην έρευνα έλαβαν μέρος 44 μαθητές της Δ΄ Δημοτικού που φοιτούν στο 5ο Δημοτικό σχολείο Βριλησσίων. Η έρευνα διεξήχθη, στο πλαίσιο της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας, τον μήνα Οκτώβριο και διήρκησε συνολικά τέσσερις διδακτικές ώρες σε κάθε τμήμα της Δ’ Δημοτικού (170 λεπτά). Για τη συλλογή των δεδομένων αξιοποιήθηκε η συμπλήρωση ατομικού ερωτηματολογίου από κάθε εκπαιδευόμενο. Επίσης, εκτιμήθηκαν οι σημειώσεις και τα σχόλια από τη συμμετοχική παρατήρηση του εκπαιδευτικού, αλλά και τα μαθησιακά αποτελέσματα, από την επίλυση των μαθηματικών γρίφων από τον επιβλέποντα εκπαιδευτικό. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν πως η παρέμβαση ήταν επιτυχής και επευτεύχθησαν όλοι οι στόχοι που είχαν τεθεί.