Συμπεριφορά των τραπεζών έναντι του επιτοκιακού κινδύνου - Ανάλυση παραμέτρων και διαχείρισης

Abstract

Στο παρόν έγγραφο αναλύεται με σαφήνεια ο μετασχηματισμός ληκτότητας στον Τραπεζικό Κλάδο και ο δυνητικός κίνδυνος επιτοκίου που συνεπάγεται. Αναδεικνύουμε το ρόλο του Προνομιακού Μηχανισμού Κατάθεσης (Deposit Franchise) και πως αυτός ενεργά αντισταθμίζει πλήρως το Κίνδυνο. Ο Προνομιακός Μηχανισμός κατάθεσης επιτρέπει στις βραχυπρόθεσμες καταθέσεις να συμπεριφέρονται ως μακροχρόνιες υποχρεώσεις στον Ισολογισμό, διευκολύνοντας το μετασχηματισμό ληκτότητας. Αυτό συμβαίνει επειδή το κόστος εξυπηρέτησης των καταθετών (λειτουργικά κόστη τράπεζας) είναι μεν υψηλό αλλά δεν επηρεάζεται από το βραχυπρόθεσμο επιτόκιο δανεισμού της αγοράς ,κάτι που μοιάζει με μακροχρόνια σταθερού-επιτοκίου υποχρέωση. Η μακροχρόνια υποχρέωση χρίζει αντιστοίχισης με επένδυση μακροπρόθεσμης ληκτότητας ανατιμολόγησης. Επιπλέον ο Προνομιακός Μηχανισμός Κατάθεσης συμφέρει μια Τράπεζα καθώς λόγω της δύναμης στα επιτόκια καταθέσεων που αποκομίζει από την de facto ερμηνεία της ως καταθετικό Ίδρυμα (depository institution), της επιτρέπεται να πληρώνει χαμηλό επιτόκιο στους καταθέτες μη-ευαίσθητο στα αγοραία επιτόκια. Προσεγγίζοντας τις πέντε μεγαλύτερες τράπεζες των ΗΠΑ με βάση το εισόδημα, αποδεικνύουμε ότι τράπεζες με πολύ χαμηλή ευαισθησία των εξόδων στις μεταβολές του επιτοκίου βάσης (κάτι που συνεπάγεται ισχυρό Προνομιακό Μηχανισμό κατάθεσης) εμφανίζουν αυξημένη διαφορά μεταξύ της μέσης διάρκειας των (μακροπρόθεσμων) περιουσιακών στοιχείων και της μέσης διάρκειας των (βραχυπρόθεσμων) στοιχείων των υποχρεώσεων. Αποδεικνύοντας την πολύ χαμηλή έκθεση του καθαρού περιθωρίου κέρδους, ως δείκτη κερδοφορίας τους, στις μεταβολές του επιτοκίου βάσης καταλήγουμε ότι δεν φέρουν κίνδυνο επιτοκίου.