Μελέτη της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής βιομηχανίας: δυνατότητες, αδυναμίες, προτάσεις και πολιτικές προς επίτευξη διατηρήσιμου ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος

Abstract

Το θέμα της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι :¨ Μελέτη της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής βιομηχανίας: δυνατότητες, αδυναμίες, προτάσεις και πολιτικές προς επίτευξη διατηρήσιμου ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος¨. Σκοπός αυτής, είναι μια αναλυτική παρουσίαση της κατάστασης στην Ελλάδα τα τελευταία έτη και η διαπίστωση του κατά πόσο είναι ή όχι ανταγωνιστική συγκριτικά και με τις άλλες χώρες εντός και εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου στη συνέχεια να διαπιστωθούν οι αδυναμίες και τα τρωτά της σημεία ώστε να προταθούν λύσεις για την επίτευξη ενός διατηρήσιμου ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος. Είναι πιο επίκαιρη από ποτέ αυτή η προσπάθεια, ειδικά τα τελευταία χρόνια που η Ελλάδα πλήττεται από συνεχή μνημόνια, τα οποία απαιτούν τη λήψη δραστικών μέτρων προκειμένου να βγει η χώρα μας από την κρίση και να επιτύχει την πολυπόθητη ανάπτυξη. Είναι αναμφισβήτητο ότι ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί η ανάπτυξη είναι μέσω της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας μας ως χώρα σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές και μη. Έχοντας ήδη διανύσει μία δεκαετία οικονομικής κρίσης και μακράς δημοσιονομικής λιτότητας, έγινε ξεκάθαρη η ανάγκη να αλλάξει άρδην το τοπίο στην ελληνική πραγματικότητα. Απαραίτητη όσο ποτέ άλλοτε η ανάγκη μεταβολής του μέχρι πρότινος κυρίαρχου μοντέλου της οικονομικής μεγέθυνσης της χώρας. Παρόλο που η επιτακτικότητα αυτής της αλλαγής έχει διαπιστωθεί από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, οικονομικούς, κοινωνικούς, και πολιτικούς, η υλοποίηση της φαντάζει ακόμη ένα μακρόπνοο σχέδιο. Είναι πέραν αμφισβήτησης ότι η χάραξη μίας εθνικής στρατηγικής ευρέως αποδεκτής και πρακτικά εφαρμόσιμης είναι αυτό που πραγματικά χρειάζεται η χώρα προκειμένου να αρχίσει να κινείται στο δρόμο της ανάπτυξης, να καταστεί ανταγωνιστική. Για να επιτευχθεί όμως κάτι τέτοιο, πρέπει να γίνει από τους αρμόδιους φορείς μία σοβαρή καταγραφή των δυσλειτουργιών που χαρακτηρίζουν τη χώρα σε τομείς όπως η δημόσια διοίκηση, η φορολογία, η παιδεία, η επιχειρηματική δραστηριότητα, η αγορά εργασίας. Η έννοια ωστόσο της ανταγωνιστικότητας καθώς και η προσπάθεια τόνωσης αυτής, δεν αποτελεί μέλημα μόνο της Ελλάδας, για την οποία αποτελεί ουσιαστικά και μονόδρομο για την έξοδο της από την οικονομική κρίση, αλλά απασχολεί και τις ήδη αναπτυγμένες οικονομίες του κόσμου, ιδίως λόγω της συνεχούς ανισότητας που δημιουργεί η τεχνολογική ανάπτυξη και η επικράτηση της παγκοσμιοποίησης στον τομέα των αγαθών και των υπηρεσιών. Έχει ήδη κυριαρχήσει στις συνειδήσεις των κυβερνήσεων και εν γένει των οικονομικών φορέων ότι η οικονομική ανάπτυξη πρέπει να αποσκοπεί στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών κάθε χώρας μέσω ενός πιο ανθρωποκεντρικού οικονομικού μοντέλου. Στην παρούσα εργασία, θα γίνει αρχικά αναφορά στην έννοια της ανταγωνιστικότητας και ανάλυση των βασικών δεικτών της που έχουν θεσπιστεί και χρησιμοποιούνται ως σημείο αναφοράς σε παγκόσμιο επίπεδο ώστε να προσδιοριστεί η ανταγωνιστικότητα μίας χώρας. Στη συνέχεια, θα γίνει εκτενής αναφορά στα κακώς κείμενα της ελληνικής πραγματικότητας σε κλάδους όπως το φορολογικό πλαίσιο, στην κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις, στην πολυνομία, στην κακονομία, στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, στις δυσλειτουργίες της δημόσιας διοίκησης και άλλους νευραλγικούς τομείς, ενώ ακολουθεί και αναλυτική αναφορά στους τρόπους και στις μεθόδους με τους οποίους θα διορθωθούν οι δυσλειτουργίες και θα επιτευχθεί ακόμη και ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Τέλος, γίνεται μία συγκριτική μελέτη με την κατάσταση στην Πορτογαλία, μία εκ των χωρών που χρειάστηκαν εξωτερική οικονομική βοήθεια για να ξεπεραστεί η οικονομική κρίση, ωστόσο η σύγκριση επικεντρώνεται στο γεγονός πώς μία χώρα του Νότου με πολλά κοινά στοιχεία με την Ελλάδα και με αρχικά αρνητικούς οιωνούς, κατάφερε σε πολύ πιο σύντομο χρονικό διάστημα από εμάς να αντιστρέψει την κατάσταση υπέρ της.