Η σχέση μεταξύ απόδοσης αμοιβαίων κεφαλαίων και ανάληψης κινδύνου

Abstract

Στόχος της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι να εξετάσει την σχέση μεταξύ της απόδοσης των αμοιβαίων κεφαλαίων στο Ηνωμένο Βασίλειο και του κινδύνου που αυτά αναλαμβάνουν. Όταν χρησιμοποιούμε την τυπική απόκλιση των αποδόσεων ως μέτρο κινδύνου παρατηρούμε ότι όταν η αγορά βρίσκεται σε καθοδική φάση υπάρχει θετική σχέση μεταξύ της επίδοσης των αμοιβαίων κεφαλαίων στο πρώτο εξάμηνο και τον κίνδυνο που αυτά αναλαμβάνουν στο δεύτερο εξάμηνο του έτους, ενώ όταν η αγορά βρίσκεται σε καθοδική φάση η σχέση αυτή είναι αρνητική. Επίσης οι κινήσεις καλλωπισμού τον διαχειριστών των Α/Κ στο τέλος του έτους δεν φαίνεται να επηρεάζουν τα αποτελέσματα μας. Όταν χρησιμοποιούμε τον συντελεστή βήτα ως μέτρο κίνδυνου βρίσκουμε και πάλι θετική σχέση όταν η αγορά βρίσκεται σε καθοδική φάση αλλά βρίσκουμε ανεξαρτησία μεταξύ των δυο αυτών μεταβλητών όταν η αγορά βρίσκεται σε ανοδική φάση. Η διαφορά μεταξύ των αποτελεσμάτων (όταν χρησιμοποιούμε την τυπική απόκλιση ως μέτρο κινδύνου και τον συντελεστή βήτα) μπορεί να οφείλεται στον διαφορετικό δείκτη αναφοράς των Α/Κ. Επιπλέον εξετάσαμε την επίδοση μεταξύ των αμοιβαίων κεφαλαίων που αυξάνουν το κίνδυνο του χαρτοφυλακίου τους και αυτών που τον μειώνουν στο δεύτερο εξάμηνο του έτους, αυτό που παρατηρούμε είναι ότι οι χαμένοι του πρώτου εξαμήνου που μειώνουν τον κίνδυνο του χαρτοφυλακίου τους στο δεύτερο εξάμηνο πετυχαίνουν καλύτερη επίδοση σε σχέση με αυτούς που τον αυξάνουν όταν η αγορά βρίσκεται σε καθοδική φάση, ενώ όταν η αγορά βρίσκεται σε ανοδική φάση προκύπτει το αντίθετο αποτέλεσμα. Σε καμία από τις δύο περιπτώσεις δεν βρήκαμε στατιστικά σημαντική σχέση μεταξύ των νικητών του πρώτου εξαμήνου που αυξάνουν τον κίνδυνο του χαρτοφυλακίου στο δεύτερο εξάμηνο και σε αυτούς που τον μειώνουν. Τέλος χρησιμοποιήσαμε την μέθοδο της γραμμικής παλινδρόμησης, σύμφωνα με την οποία δεν βρήκαμε να υπάρχει στατιστικά σημαντική σχέση μεταξύ της επίδοσης των Α/Κ και τον κίνδυνο που αυτά μετέπειτα αναλαμβάνουν.