Εμφάνιση απλής εγγραφής

dc.contributor.advisorΤσόγκας, Μάρκος - Μάριος
dc.contributor.authorΑλεξανδρής, Γεώργιος
dc.date.accessioned2018-11-26T13:11:32Z
dc.date.available2018-11-26T13:11:32Z
dc.date.issued2018-11-20
dc.identifier.urihttps://dione.lib.unipi.gr/xmlui/handle/unipi/11661
dc.description.abstractΤο crowdfunding «προέκυψε» από την έννοια του crowdsourcing που εισήγαγαν οι Jeff Howe και Mark Robinson το 2006. Επίσης, «δανείστηκε» στοιχεία από τη μικροχρηματοδότηση. Το crowdsourcing ορίζεται ως ένας τρόπος απόκτησης ιδεών, ανατροφοδότησης και εύρεσης λύσεων για την ανάπτυξη εταιρικών δραστηριοτήτων από ένα δίκτυο ατόμων, το πλήθος. Οι Lambert και Schwienbacher, το 2010, επιβεβαίωσαν ότι το crowdfunding είναι η φυσική εξέλιξη του crowdsourcing και αποτελεί υποσύνολό του επειδή αποτελεί το ίδιο στοιχείο, αλλά αυξάνει τα κεφάλαια αντί των ιδεών μέσω ενός πλήθους ατόμων. Εκείνοι οι συγγραφείς ορίζουν το crowdfunding ως: "Μια «ανοικτή πρόσκληση», κυρίως μέσω του διαδικτύου, για την παροχή οικονομικών πόρων είτε υπό μορφή δωρεάς είτε ως αντάλλαγμα κάποιας μορφής ανταμοιβής ή / και δικαιωμάτων ψήφου για την υποστήριξη των εκστρατειών.". Με άλλα λόγια, η ιδέα του crowdfunding είναι να «κερδίσει» χρήματα από ένα μεγάλο κοινό. Επιπλέον, ένα μεγάλο ακροατήριο αντιπροσωπεύει μια ποικιλία. Ως αποτέλεσμα, η σχέση μεταξύ του επιχειρηματία και του πλήθους διαφέρει σημαντικά ανάλογα το πλαίσιο και τη φύση του έργου. Ωστόσο, οι Larralde και Schwienbacher (2010) καθώς και ο Mollick (2012) κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είναι μια βιώσιμη πηγή επιχειρηματικού κεφαλαίου για τις νεοσύστατές επιχειρήσεις. Οι Cosh et al., υποστηρίζουν ότι οι επιχειρηματίες αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της προσέλκυσης εξωτερικών κεφαλαίων σε αυτό το στάδιο, καθώς στερούνται ταμειακών ροών ενώ «μάχονται» με την ασυμμετρία πληροφόρησης που υπάρχει μεταξύ εκείνων και των επενδυτών. Το διαδίκτυο διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην «σύνδεση» των επιχειρηματιών με τα δίκτυα των επενδυτών / καταναλωτών ώστε να μπορέσουν να χρηματοδοτήσουν τις μικρές / νέες επιχειρήσεις τους, τα έργα των οποίων πολλές φορές είναι απίθανο να χρηματοδοτηθούν με κάποιον άλλο τρόπο «παραδοσιακής» χρηματοδότησης. Οι Lambert και Schwienbacher τονίζουν επίσης τη σημασία του διαδικτύου ως ενός καναλιού για αποτελεσματική επικοινωνία και δικτύωση. Παρά το γεγονός ότι το διαδίκτυο αποτελεί ένα βασικό συστατικό, οι πρακτικές crowdfunding διαφέρουν από τις πρακτικές ανοιχτού κώδικα. Το Crowdfunding επιτρέπει στον επιχειρηματία το δικαίωμα εκμετάλλευσης του ποσού που συγκεντρώνεται για το έργο. Ωστόσο, τα έργα ανοιχτού κώδικα, αναθέτουν τον ποσό σε ολόκληρη την κοινότητα και μπορεί στη συνέχεια να το αξιοποιήσουν σε ατομική βάση. Γίνεται ακόμα πιο σαφής ότι στην περίπτωση του crowdfunding, επειδή το κεφάλαιο δεν είναι δημόσιο αγαθό, από οικονομική άποψη, δεν μπορεί να διαμοιραστεί σε αντίθεση με τον ανοιχτό κώδικα. Υπό αυτές τις συνθήκες, ένα δημόσιο αγαθό είναι ένα αγαθό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από πολλούς καταναλωτές ταυτόχρονα, χωρίς να αυξάνει το κόστος. Γενικά, οι δραστηριότητες crowdfunding πραγματοποιούνται σε διαδικτυακές πλατφόρμες, όπου οι επιχειρηματίες και οι πελάτες ανταλλάσσουν αξία για χρήματα. Αυτές οι πλατφόρμες χρησιμοποιούν κοινωνικά δίκτυα ειδικότερα μέσω του διαδικτύου (Twitter, Facebook, LinkedIn, Instagram) για να «ενορχηστρώσουν» τα έργα τους. Πολλές από αυτές τις πλατφόρμες είναι εξειδικευμένες σε ορισμένα είδη έργων. Οι επιχειρηματίες μπορούν να δημιουργήσουν ένα προφίλ σε μια τέτοια πλατφόρμα crowdfunding για να παρουσιάσουν το έργο, τον στόχο του, τον τρόπο με τον οποίο το κεφάλαιο θα χρησιμοποιηθεί κλπ.. Τα έργα κυμαίνονται από ένα ντοκιμαντέρ μέχρι την αναζήτηση ενός οικονομικά αποδοτικού διαγνωστικού εργαλείου για μια ασθένεια. Το πλήθος συνεισφέρει από άποψη χρημάτων, αλλά και μέσω της ανατροφοδότησης. Οι περισσότερες πλατφόρμες crowdfunding εφαρμόζουν το μοντέλο pay-what-you-want, αλλά επιτρέπουν στον επιχειρηματία να καθορίσει μια ελάχιστη «τιμή – συμβολή» και να προσαρμόσει τις ανταμοιβές. Υπάρχουν μερικά έργα που βλέπουν τον χρηματοδότη ως «προστάτη – δωρητή» που δεν περιμένει καμία αποζημίωση εκτός από την αίσθηση ότι κάνει καλό. Η πλειοψηφία των έργων επιτρέπουν τους χρηματοδότες να γίνουν πρώιμοι πελάτες, έχοντας πρόσβαση στα χρηματοδοτούμενα έργα σε προγενέστερη ημερομηνία της ημερομηνίας που θα «τοποθετηθούν» στα ράφια των καταστημάτων, σε καλύτερη τιμή ή κάποιο άλλο όφελος. Οι χρηματοδότες βασίζουν την απόφασή τους να συμμετάσχουν στην υποκείμενη καμπάνια στην ελκυστικότητα των ανταμοιβών ή της ιδέες που πρεσβεύει το προϊόν που χρηματοδοτείται ή στην επερχόμενη επιτυχία του. Μπορούμε να πούμε ότι οι χρηματοδότες ανταποκρίνονται στα σημάδια σχετικά με την ποιότητα του έργου.el
dc.format.extent328el
dc.language.isoelel
dc.publisherΠανεπιστήμιο Πειραιώςel
dc.rightsAttribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές*
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/*
dc.titleCrowdfunding: έννοια, ορισμός και καινοτόμες μέθοδοι χρηματοδότησηςel
dc.typeMaster Thesisel
dc.contributor.departmentΣχολή Οικονομικών, Επιχειρηματικών και Διεθνών Σπουδών. Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεωνel
dc.description.abstractENThe crowdfunding "emerged" from the crowdsourcing concept introduced by Jeff Howe and Mark Robinson in 2006. He also "borrowed" data from microfinance. The crowdsourcing is defined as a way of acquiring ideas, feedback and finding solutions for the development of corporate activities from a network of people, the crowd. Lambert and Schwienbacher in 2010 have confirmed that crowdfunding is the natural evolution of crowdsourcing and is a subset of it because it is the same element, but it increases funds instead of ideas through a multitude of individuals. Those authors define crowdfunding as: "An open invitation ", mainly through the internet, to provide financial resources either in the form of a donation or in exchange for some form of reward and / or voting rights to support the campaigns." In other words, the idea of crowdfunding is to "win" money from a large audience. In addition, a large audience represents a variety. As a result, the relationship between the entrepreneur and the crowd varies considerably depending on the context and nature of the project. However, Larralde and Schwienbacher (2010) and Mollick (2012) have concluded that it is a viable source of venture capital for start-ups. Cosh et al., Argue that entrepreneurs face the problem of attracting external capital at this stage as they are deprived of cash flow while "fighting" with the asymmetry of information that exists between those and investors. The internet plays a key role in linking entrepreneurs with investor / consumer networks so they can finance their small / new businesses, whose projects are often unlikely to be funded by some other "traditional" funding. Lambert and Schwienbacher also emphasize the importance of the Internet as a channel for effective communication and networking. Although the internet is a key component, crowdfunding practices differ from open source practices. Crowdfunding allows the trader the right to exploit the amount collected for the project. However, open source projects allocate the amount to the entire community and can then use it on an individual basis. It is even clearer that in the case of crowdfunding, because capital is not a public good, from an economic point of view it can not be shared as opposed to open source. Under these circumstances, a public good is a good that can be used by many consumers at once, without increasing costs. In general, crowdfunding activities take place on online platforms where entrepreneurs and customers exchange value for money. These platforms use social networks in particular via the internet (Twitter, Facebook, LinkedIn, Instagram) to "orchestrate" their projects. Many of these platforms are specialized in some types of projects. Entrepreneurs can create a profile on such a crowdfunding platform to present the project, its purpose, the way capital will be used, etc. Works ranging from a documentary to the search for a cost-effective diagnostic tool for a disease. The crowd contributes in terms of money, but also through feedback. Most crowdfunding platforms apply the pay-what-you-want model, but allow the entrepreneur to set a minimal "price-contribution" and tailor the rewards. There are a few projects that see the financier as a "protector-donor" who does not expect any compensation except the feeling of doing good. The majority of projects allow financiers to become early customers by having access to funded projects at an earlier date of the date they will be placed on the shelves at a better price or some other benefit. Financiers base their decision to participate in the underlying campaign in the attractiveness of the rewards or the idea of the product being funded or its upcoming success. We can say that funders respond to signs of project quality.el
dc.contributor.masterΕυρωπαϊκό Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών στη Διοίκηση Επιχειρήσεων – Ολική Ποιότητα (ΕΜΠΣ.ΔΕ-ΔΟΠ)el
dc.subject.keywordCrowdfundingel
dc.subject.keywordΚίνητρα και παράγοντες επιλογής crowdfundingel
dc.subject.keywordΠλατφόρμες crowdfundingel
dc.subject.keywordΕναλλακτικές μορφές χρηματοδότησηςel
dc.subject.keywordΟφέλη - μειονεκτήματα crowdfundingel
dc.subject.keywordΣχεδιασμός εκστρατείας crowdfundingel
dc.subject.keywordΝομοθεσία και παραδείγματα crowdfunding στην Ελλάδα και την Ευρώπηel
dc.date.defense2018-11-19


Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Thumbnail

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές
Εκτός από όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές

Βιβλιοθήκη Πανεπιστημίου Πειραιώς
Επικοινωνήστε μαζί μας
Στείλτε μας τα σχόλιά σας
Created by ELiDOC
Η δημιουργία κι ο εμπλουτισμός του Ιδρυματικού Αποθετηρίου "Διώνη", έγιναν στο πλαίσιο του Έργου «Υπηρεσία Ιδρυματικού Αποθετηρίου και Ψηφιακής Βιβλιοθήκης» της πράξης «Ψηφιακές υπηρεσίες ανοιχτής πρόσβασης της βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου Πειραιώς»