Η διαστρωματική σχέση των αναμενόμενων αποδόσεων για εταιρίες μεγάλης και μικρής κεφαλαιοποίησης

Abstract

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να μελετήσει την ισχύ της διαστρωματικής σχέσης μεταξύ των αναμενόμενων αποδόσεων και των κινδύνων. Ακολουθώντας τη μεθοδολογία των Michailidis et al. (2007) εξετάζονται οι αποδόσεις των μετοχών των Χρηματιστηρίων Αθηνών και Φρανκφούρτης, για την περίοδο 2008-2015. Οι μετοχές ταξινομούνται σε χαρτοφυλάκια βάσει του συντελεστή βήτα, του μεγέθους και των δεικτών ΒΕ/ΜΕ και Ε/Ρ και στη συνέχεια εκτελούνται οι κατάλληλες παλινδρομήσεις. Τα αποτελέσματα της έρευνας απορρίπτουν το μοντέλο SLB καθώς δεν εντοπίζουν την ύπαρξη θετικής και γραμμικής σχέσης μεταξύ του συντελεστή βήτα και των αναμενόμενων αποδόσεων. Επιπλέον, προκύπτει ότι η κάθε μεταβλητή, μεμονωμένα, δεν επαρκεί για την ερμηνεία της διαστρωματικής σχέσης των αναμενόμενων αποδόσεων ενώ, στην περίπτωση της Ελλάδας, ο συνδυασμός τους βελτιώνει τα αποτελέσματα, όταν οι μετοχές κατηγοριοποιούνται σε χαρτοφυλάκια βάσει του συντελεστή βήτα. Τέλος, από την ανάλυση των μετοχών και των δύο χρηματιστηρίων προκύπτει ότι όταν οι μετοχές ταξινομούνται σε χαρτοφυλάκια με κριτήριο το δείκτη ΒΕ/ΜΕ, τότε τα αποτελέσματα είναι πιο αξιόπιστα.