Σχέση μεταξύ αναπτυξιακών ευκαιριών, κεφαλαιακής διάρθρωσης και μερισματικής πολιτικής των ελληνικών εταιρειών

Abstract

Η εργασία εξετάζει τη σχέση μεταξύ αναπτυξιακών ευκαιριών, κεφαλαιακής διάρθρωσης και μερισματικής πολιτικής των ελληνικών εταιρειών. Μια επιχείρηση, προκειμένου να λειτουργήσει ή να επεκτείνει τις δραστηριότητές της, χρειάζεται κεφάλαια. Οι απαιτούμενοι αυτοί πόροι μπορούν να προέλθουν από πολλές διαφορετικές πηγές και να πάρουν διαφορετικές μορφές. Ωστόσο, όλα τα κεφάλαια μπορούν να ταξινομηθούν σε δύο βασικές κατηγορίες: στα ίδια και δανειακά κεφάλαια. Συνεπώς, ορίζοντας την κεφαλαιακή διάρθρωση, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι αποτελεί τον τρόπο χρηματοδότησης των επιχειρήσεων είτε με ίδια είτε με δανειακά κεφάλαια. Η άντληση δανειακών κεφαλαίων χαρακτηρίζεται από κάποια πλεονεκτήματα. Πρώτον, οι τόκοι είναι φορολογικά εκπιπτόμενοι, γεγονός που μειώνει το κόστος δανεισμού. Δεύτερον, οι πιστωτές λαμβάνουν μια σταθερή απόδοση, γεγονός που συνεπάγεται ότι οι μέτοχοι δεν υποχρεούνται να αποδώσουν στους πιστωτές μέρος των κερδών σε περίπτωση που η επιχείρηση παρουσιάζει πολύ θετικά οικονομικά αποτελέσματα. Τέλος, οι πιστωτές δεν έχουν δικαίωμα ψήφου στις γενικές συνελεύσεις των εταιρειών, γεγονός που επιτρέπει στους μετόχους να ασκούν έλεγχο στις εταιρείες με λιγότερα χρήματα απ’ ότι θα απαιτούνταν σε διαφορετική περίπτωση.