Κατανομή του διαθέσιμου χρόνου χρήσης στους αερολιμένες

Abstract

Η παρούσα έρευνα εξετάζει την κατανομή του διαθέσιμου χρόνου χρήσης στους αερολιμένες παραθέτοντας στοιχεία σχετικά με τους παράγοντες που την επηρεάζουν. Η συνεχής αύξηση των αεροπορικών μεταφορών τις τελευταίες δεκαετίες έχει εντείνει τις πιέσεις για τη διαθέσιμη χωρητικότητα για κινήσεις αεροσκαφών σε αεροδρόμια όπου παρατηρείται συμφόρηση. Μετά τη δημιουργία μίας ενιαίας αγοράς αερομεταφορών στη δεκαετία του ΄90, ήταν πλέον αναγκαίο να θεσπιστούν κανόνες σχετικά με τη χρήση των χρονοθυρίδων, οι οποίες ορίζονται, ως οι άδειες που δίνονται από τον συντονιστή, σε οποιονδήποτε αερομεταφορέα, να χρησιμοποιεί το πλήρες φάσμα των αερολιμενικών υποδομών που είναι απαραίτητες για την λειτουργία μιας αεροπορικής υπηρεσίας σε ένα συντονισμένο αερολιμένα, μια συγκεκριμένη μέρα και ώρα, για προσγείωση ή απογείωση. Οι χρονοθυρίδες θα κατανεμηθούν με τρόπο δίκαιο, αμερόληπτο και διαφανή από ένα ανεξάρτητο συντονιστή, με στόχο την πληρέστερη και πιο αποτελεσματική χρήση της υφιστάμενης χωρητικότητας στους αερολιμένες που παρουσιάζουν συμφόρηση, ενώ ταυτόχρονα έχουν στόχο τη μεγιστοποίηση του οφέλους των καταναλωτών και την προώθηση του ανταγωνισμού.