Ονόματα χώρου. Νομική προστασία κατά την ελληνική έννομη τάξη

Abstract

Η παρούσα εργασία εξετάζει την παρεχόμενη από την ελληνική έννομη τάξη προστασία των διακριτικών γνωρισμάτων τρίτων, όπως του ονόματος, της επωνυμίας, του σήματος, σήματος φήμης κ.λπ. από ονόματα χώρου, καθώς και τα δικαιώματα του θιγομένου δικαιούχου αυτών και το με ποιο τρόπο και ποιο ένδικο βοήθημα μπορεί να στραφεί κατά του προσβολέα, με τι κάθε φορά αίτημα και προσφεύγοντας στις κατάλληλες κάθε φορά διατάξεις επιλέγοντας από το νομικό οπλοστάσιο που διαθέτει κατά το ελληνικό δίκαιο, αυτές που αρμόζουν στην ένδικη περίπτωση ώστε να επιτύχει την αποτελεσματικότερη κατά το δυνατόν προστασία του. Έτσι αναλόγως της προσβολής, του είδους και της φύσεως του προστατευτέου διακριτικού γνωρίσματος που προσβάλλεται, εξετάζονται οι δυνατότητές προσφυγής σε διατάξεις του Α.Κ., των διατάξεων περί αθεμίτου ανταγωνισμού και του νόμου περί σημάτων χωρίς να αποκλείεται υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις και η προσφυγή σε διατάξεις του Ποινικού Κώδικα. Ακολούθως γίνεται διαπραγμάτευση και της ανάγκης προστασίας του ιδίου του δικαιώματος του φορέα στην χρήση του ονόματος χώρου, όταν προσβάλλεται από διακριτικά γνωρίσματα τρίτων και εξετάζονται και υπό αυτό το πρίσμα οι δυνατότητες του θιγομένου δικαιούχου να ασκήσει τα δικαιώματά του για να προστατεύσει το δικαίωμα του στην χρήση ενός ονόματος χώρου, επιλέγοντας το πιο πρόσφορο κατά περίπτωση ένδικο βοήθημα και με ποιες προϋποθέσεις.