Εξωδικαστική επίλυση διαφορών στη ναυτιλία: διαιτησία και διαμεσολάβηση

Abstract

H διαιτησία και η διαμεσολάβηση αποτελούν τους βασικότερους θεσμούς της εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών. Βασικό πεδίο ανάπτυξης αυτών των θεσμών είναι η ναυτιλία. Πρόκειται θα λέγαμε για δύο θεσμούς που έχουν ταχθεί στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της ναυτιλιακής δραστηριότητας και ως εκ τούτου είναι συντονισμένοι με τους ρυθμούς, τις επιδιώξεις και τα ιδιαίτερα γνωρίσματα του εμπορικού κλάδου τον οποίο υπηρετούν. Στην παρούσα εργασία επιχειρείται η ανάπτυξη της έννοιας των δύο θεσμών, η αναφορά στα είδη τους, στις διαδικασίες υλοποίησης τους, στα πλεονεκτήματα και στα μειονεκτήματά τους, στους φορείς υλοποίησης τους διεθνώς και στην Ελλάδα. Ίσως δεν είναι υπερβολή να λεχθεί ότι η ναυτική διαιτησία με τη συχνότητα και την εξάπλωση της έχει λάβει εθιμική διάσταση στο χώρο της ναυτιλίας. Παρά την παραδοσιακή υπεροχή του Λονδίνου, ο ανταγωνισμός για την προσέλκυση διαιτητικής ύλης γίνεται ολοένα και πιο έντονος ανάμεσα στα κέντρα ναυτικής διαιτησίας ανά τον κόσμο. Η ελκυστικότητα των περιφερειακών οργανισμών ίσως επιφυλάσσει ανακατατάξεις για το μέλλον, με αυτονόητα οικονομικά οφέλη για όσους καταλάβουν καίριες θέσεις στο διαμοιρασμό του προσοδοφόρου αυτού αντικειμένου. Η πρόκληση είναι ιδιαίτερα επίκαιρη και άμεσα σχετιζόμενη με τη δεσπόζουσα θέση που κατέχει η ελληνική ναυτιλία.