Τράπεζες και καταχρηστικοί όροι συναλλαγών στις δανειακές συμβάσεις

Abstract

Θέμα της εργασίας είναι οι καταχρηστικοί όροι συναλλαγών στις συμβάσεις δανείων των Τραπεζών. Σαν βασικό στόχο έχει την συγκεντρωτική καταγραφή και κατηγοριοποίηση των γενικών όρων που κρίθηκαν ως καταχρηστικοί από τα ελληνικά δικαστήρια. Στο σύγχρονο οικονομικό και τραπεζικό περιβάλλον, όπου η αναζήτηση του κέρδους συνιστά απώτερο στόχο των οικονομικών φορέων, ενώ παράλληλα δίνεται η δυνατότητα για την διενέργεια ποικίλλων και πολύπλοκων συναλλαγών, η ανάγκη για προστασία του καταναλωτή καθίσταται περισσότερο επιτακτική από ποτέ. Στα πλαίσια των κινδύνων που εγκυμονούν για τα δικαιώματα των δανειοληπτών ειδικότερα και της νομικής προστασίας που χρήζουν, γίνεται μία εκτενής αναφορά στο Ν.2251/1994 που αποτελεί εξάλλου το βασικότερο νομοθέτημα για την προστασία των καταναλωτών, στο περιεχόμενό του, αλλά και στην επεξήγηση των κυριότερων όρων. Ακολουθεί η μελέτη που αφορά στην ελληνική νομολογία με εκτενείς αναφορές στις σημαντικότερες αποφάσεις που ασχολήθηκαν με τον έλεγχο του κύρους γενικών όρων στις συμβάσεις δανείων, αλλά και στις σύγχρονες εξελίξεις που κατέστησαν την εφαρμογή των αποφάσεων αυτών υποχρεωτική. Παράλληλα, σημειώνονται σχόλια και παρατηρήσεις που αφορούν στους οικονομικούς λόγους που δικαιολογούν, μαζί με τα νομικά επιχειρήματα, την αποδοχή ή απόρριψη της καταχρηστικότητας ενός γενικού όρου. Οι όροι, στους οποίους έχει επικεντρωθεί η εν λόγω μελέτη αφορά σε όρους δανειακών συμβάσεων και περιλαμβάνονται στην υπουργική απόφαση, η οποία υποχρέωσε τις Τράπεζες σε οριστική διαγραφή τους από τα συμβατικά τους έγγραφα.