Analyzing the failure of western diplomacy in the war of Ukraine

Abstract

Ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας του 2022 αποτελεί μια καταστροφική γεωπολιτική κρίση, η οποία, σύμφωνα με την παρούσα διατριβή, δεν συνιστά μια απρόβλεπτη τραγωδία ούτε το αποτέλεσμα αποκλειστικά μιας μονομερούς ρωσικής επιθετικότητας, αλλά το αποκορύφωμα συνεχών και αλληλένδετων δυτικών διπλωματικών αποτυχιών που εκτείνονται σε βάθος δεκαετιών. Η μελέτη αυτή εξετάζει κριτικά αυτές τις αποτυχίες, υποστηρίζοντας ότι στρατηγικοί λανθασμένοι υπολογισμοί, ιδεολογική ακαμψία και μια συστηματική υποτίμηση των ιστορικών, πολιτισμικών και ευαισθησιών ασφαλείας από πλευράς των Δυτικών δυνάμεων συνέβαλαν καθοριστικά στην έκρηξη και την κλιμάκωση της σύγκρουσης. Βασικοί τομείς της δυτικής πολιτικής που εξετάζονται περιλαμβάνουν την μετά τον Ψυχρό Πόλεμο ανατολική επέκταση του ΝΑΤΟ και την αντίληψη περί αθετημένων διαβεβαιώσεων προς τη Ρωσία, τον ελαττωματικό σχεδιασμό, τις αντικρουόμενες ερμηνείες και τη στρατηγική χειραγώγηση των Συμφωνιών του Μινσκ, οι οποίες διέβρωσαν συστηματικά την εμπιστοσύνη και τελικά απέτυχαν να διασφαλίσουν την ειρήνη, τη βαθιά ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία, η οποία αποδυνάμωσε τον αντίκτυπο των οικονομικών κυρώσεων και αποκάλυψε διατλαντικές ευπάθειες, τις σημαντικές εσωτερικές διαιρέσεις εντός της συμμαχίας ΗΠΑ-ΕΕ σχετικά με τις στρατηγικές προτεραιότητες και την κατανομή των βαρών, καθώς και τις παλινωδούσες διπλωματικές στρατηγικές των ΗΠΑ που απέτυχαν να προσφέρουν συνεπείς ή αξιόπιστες οδούς αποκλιμάκωσης.

Η ανάλυση αξιολογεί περαιτέρω εναλλακτικές διπλωματικές προσεγγίσεις, συμπεριλαμβανομένων των χαμένων ευκαιριών για πλαίσια συνεργατικής ασφάλειας, της προοπτικής της ουκρανικής ουδετερότητας και της επιταχυνόμενης ενσωμάτωσης στην ΕΕ ως λιγότερο προκλητικών εναλλακτικών λύσεων έναντι της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ. Επίσης, εξετάζει κριτικά τα αντεπιχειρήματα που υπερασπίζονται τη δυτική στρατηγική, αναδεικνύοντας τα παράδοξα και τα ακούσια αποτελέσματα των δογμάτων συλλογικής ασφάλειας και των πολιτικών κυρώσεων. Επιπλέον, το παρόν έργο αποτιμά τους περιορισμούς των διεθνών θεσμών, όπως ο ΟΗΕ και ο ΟΑΣΕ, στην πρόληψη ή τον μετριασμό της κρίσης και περιγράφει λεπτομερώς τις βαθιές ανθρώπινες, οικονομικές και γεωπολιτικές συνέπειες του πολέμου, συμπεριλαμβανομένου του ρόλου του στην επιτάχυνση της μετατόπισης προς μια πιο αμφισβητούμενη, πολυπολική διεθνή τάξη.

Η διατριβή καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αυτές οι πολύπλευρες διπλωματικές αποτυχίες υπογραμμίζουν την επείγουσα ανάγκη για μια επαναπροσδιορισμένη δυτική προσέγγιση στη διεθνή ασφάλεια και τις σχέσεις μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων. Υποστηρίζει ότι η μελλοντική διπλωματία πρέπει να θεμελιώνεται στον γεωπολιτικό ρεαλισμό, την ιστορική επίγνωση, την πολιτισμική ευαισθησία, τη στρατηγική ενσυναίσθηση και μια ανανεωμένη δέσμευση σε μηχανισμούς συνεργατικής ασφάλειας και σε έναν συμπεριληπτικό, συνεχή διάλογο για την αποφυγή παρόμοιων κρίσεων στο μέλλον.