Εφαρμογές της θεωρίας παιγνίων στον εμβολιασμό του γενικού πληθυσμού

Abstract

Εισαγωγή: Ο εμβολιασμός του γενικού πληθυσμού αποτελεί την αντιμετώπιση εκλογής για την πρόληψη και αντιμετώπιση μεταδοτικών νοσημάτων με υψηλή νοσηρότητα και θνητότητα. Ωστόσο, χαρακτηρίζεται από πολλές προκλήσεις και διαφορετικές στάσεις και αντιλήψεις, οι οποίες ενδεχομένως να μπορούν να προβλεφθούν μέσω της εφαρμογής της θεωρίας των παιγνίων, έτσι ώστε να εκπονηθούν κατάλληλες στρατηγικές για την αύξηση πρόθεσης εμβολιασμού. Σκοπός: Η διερεύνηση της αποτελεσματικότητας της εφαρμογής της θεωρίας παιγνίων στην αναγνώριση των παραγόντων που παρεμποδίζουν την αποδοχή του εμβολιασμού από τον γενικό πληθυσμό. Υλικό και Μέθοδος: Διενεργήθηκε συστηματική ανασκόπηση με τη χρήση της μεθοδολογίας PRISMA και μέσω συγκεκριμένων κριτηρίων ένταξης και αποκλεισμού και της συνδυαστικής χρήσης λέξεων-κλειδιών στη βάση δεδομένων PubMed, το υλικό της παρούσας μελέτης αποτέλεσαν 14 δημοσιεύσεις. Αποτελέσματα: Η εφαρμογή της θεωρίας παιγνίων για την αναγνώριση των παραγόντων άρνησης ή δισταγμού απέναντι στον εμβολιασμό αναδείχθηκε ως αποτελεσματική. Οι κυριότεροι αρνητικοί παράγοντες που αναδείχθηκαν ήταν η αβεβαιότητα ως προς την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των εμβολίων, το υψηλό αντιλαμβανόμενο κόστος τους, η πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών και η παραπληροφόρηση. Ο υψηλός φόβος έναντι της λοίμωξης, η εμπιστοσύνη στις αρχές και ο υψηλός αλφαβητισμός υγείας αναδείχθηκαν ως θετικοί παράγοντες. Οι στρατηγική του υποχρεωτικού εμβολιασμού δεν βρέθηκε να είναι αποτελεσματική σε αντίθεση με την παροχή κινήτρων, την εκπαίδευση και την ενημέρωση του κοινού μέσω στοχευμένων προγραμμάτων εμβολιασμού. Συμπεράσματα: Η θεωρία παιγνίων μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό εργαλείο για την αντιμετώπιση του συμπεριφοριστικού φαινομένου της άρνησης του εμβολιασμού στον γενικό πληθυσμό αλλά υπάρχει ανάγκη εκπόνησης περισσοτέρων μελετών.