Οι «έξυπνες» συμβάσεις στον τομέα της αποκεντρωμένης χρηματοοικονομικής

Abstract

Η παρούσα εργασία πραγματεύεται και αναλύει το θέμα των «έξυπνων» συμβάσεων στον τομέα της αποκεντρωμένης χρηματοοικονομικής. Σε πρώτο στάδιο, αναλύεται ο ορισμός, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και η φύση των «έξυπνων» συμβάσεων γενικότερα, ενώ, στη συνέχεια, εξετάζεται ο ορισμός και οι εφαρμογές της αποκεντρωμένης χρηματοοικονομικής, καθώς και η σημασία της εφαρμογής των «έξυπνων» συμβάσεων στον ως άνω τομέα. Ακολούθως, εξετάζεται ενδελεχώς τόσο το υφιστάμενο Ευρωπαϊκό, όσο και το ημεδαπό νομικό πλαίσιο για τις «έξυπνες» συμβάσεις, αναλύοντας τόσο τις επιμέρους 3 διατάξεις, όσο και τις γενικές διατάξεις που εφαρμόζονται στις περιπτώσεις αυτών (πχ Κανονισμοί Ρώμη Ι και ΙΙ, Αστικός Κώδικας, κλπ). Στα τελευταία κεφάλαια παρουσιάζονται τα πλεονεκτήματα, καθώς και τα μειονεκτήματα εν γένει των «έξυπνων» συμβάσεων, τα οποία, βεβαίως, αποτελούν αντιστοίχως, πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα για τον υπό κρίση τομέας της αποκεντρωμένης χρηματοοικονομικής. Τέλος, παρουσιάζονται και αναλύονται τα γενικότερα συμπεράσματα, ενώ παράλληλα προτείνονται – σε μεγάλο βαθμό- λύσεις αντιμετώπισης των πιθανών προκλήσεων – μειονεκτημάτων. Να σημειωθεί πως στόχος της παρούσας είναι η πολυδιάστατη παρουσίαση των απόψεων επί του ως άνω θέματος και επ’ουδενί η υιοθέτηση και η μονοδιάσταση παρουσίαση μίας συγκεκριμένης (επιστημονικής) άποψης, γι’αυτό και παρατίθενται ποικίλες τεκμηριωμένες απόψεις, υποστηρικτών και πολέμιων της εφαρμογής των ως άνω συμβάσεων. Ειδικώτερα, η παρούσα αποσκοπεί στην έγερση του ευρύτερου προβληματισμού επί του προαναφερθέντος θέματος, κυρίως, σε σχέση με την εφαρμογή των «έξυπνων» συμβάσεων στον αποκεντρωμένο χρηματοπιστωτικό τομέα στη χώρα μας.