Συστημικές μεθοδολογίες για τη διαχείριση της πολυπλοκότητας στην ευθυγράμμιση επιχειρησιακών διεργασιών και τεχνολογιών πληροφορικής

Abstract

Η Ευθυγράμμιση Επιχειρησιακών Διεργασιών και Τεχνολογιών Πληροφορικής (Ευθυγράμμιση ΕΔ-ΤΠ) αντιπροσωπεύει τον τρόπο και το βαθμό στον οποίο η πληροφορική εναρμονίζεται με τις λειτουργίες ενός οργανισμού έτσι ώστε, ως ενιαία οντότητα, να υποστηρίζουν το όραμα και την αποστολή του. Είναι ένα διαχρονικό ζήτημα το οποίο επηρεάζει σημαντικά την αποτελεσματικότητα των σύγχρονων οργανισμών.

Η αλληλεπίδραση ανθρώπων, διεργασιών και τεχνολογίας διαμορφώνει ένα ευμετάβλητο κοινωνικοτεχνικό σύστημα, όπου κυριαρχούν αναδυόμενες, μη ντετερμινιστικές συμπεριφορές, με αποτέλεσμα τη δημιουργία καταστάσεων υψηλής πολυπλοκότητας. Η διερεύνηση διαφόρων εκφάνσεων της ευθυγράμμισης διεργασιών και πληροφορικής αναδεικνύει τον συστημικό της χαρακτήρα και καθιστά αναγκαία την υιοθέτηση κοινωνικών και συστημικών προσεγγίσεων.

Τα στελέχη που εμπλέκονται στην ευθυγράμμιση πληροφορικής και διεργασιών αντιπροσωπεύουν ενδιαφέροντα και αντιλήψεις που πολλές φορές αποκλίνουν και οδηγούν σε διαφωνίες σχετικά με την επιλογή και προτεραιοποίηση των δράσεων. Για την επίτευξη ομοφωνίας, επιλέγονται συστημικές μεθοδολογίες· κάποιες για τη συμμετοχική κατανόηση και συνεργασία μέσω της δημιουργίας μοντέλων και άλλες για τη διερεύνηση του τελικού σκοπού και των κατάλληλων σημείων παρέμβασης σε έργα ψηφιακού μετασχηματισμού.

Για τη μελέτη της σχέσης διεργασιών και τεχνολογίας, η διατριβή αποδίδει αξία στην κατανόηση του λειτουργικού περιβάλλοντος μιας διεργασίας ως ένα σύστημα που περιλαμβάνει πληροφοριακά συστήματα, άλλες διεργασίες, καθώς και τις σχέσεις αλληλεπίδρασης μεταξύ όλων αυτών. Για τη μοντελοποίηση του περιβάλλοντος αυτού ως ένα σύστημα, υλοποιείται και προτείνεται μία οπτική σημειογραφία η οποία εδράζεται σε συστημικές και κυβερνητικές προσεγγίσεις ενσωματώνοντας παράλληλα τις καθιερωμένες πρακτικές μοντελοποίησης διεργασιών. Η σημειογραφία συμπληρώνεται από ένα πρωτότυπο λογισμικό, το οποίο αποτελεί το μέσο για την υλοποίησή της στην πράξη.

Δεδομένου ότι η σχέση διεργασιών και πληροφορικής δεν είναι μία στατική κατάσταση, διερευνάται η δυναμική φύση της ευθυγράμμισης και το πώς αυτή αποτελεί στοιχείο της οργανωσιακής ανθεκτικότητας. Μία διαταραχή στην ικανότητα των πληροφοριακών συστημάτων να υποστηρίζουν τις διεργασίες του οργανισμού θέτει σε κίνδυνο την υλοποίηση της στρατηγικής του, ενώ η δυνατότητα επαναφοράς καθορίζει τη βιωσιμότητά του. Η συστημική δυναμική, σε συνδυασμό με στοιχεία κυβερνητικής, αξιοποιούνται για τη δημιουργία ενός μοντέλου το οποίο περιγράφει και προσομοιώνει την προσαρμοστική συμπεριφορά ενός οργανισμού μετά από μία διαταραχή της επάρκειας των πληροφοριακών συστημάτων.

Η συνεργασία και η συναντίληψη μέσω μοντέλων, η μοντελοποίηση διεργασιοκεντρικών κοινωνικοτεχνικών συστημάτων, και η κατανόηση της δυναμικής φύσης της σχέσης τεχνολογίας και διεργασιών αποτελούν το συμπέρασμα και τις προτάσεις της διατριβής αυτής για την αξιοποίηση των συστημικών μεθοδολογιών στο ζήτημα της ευθυγράμμισης επιχειρησιακών διεργασιών και τεχνολογιών πληροφορικής.