Ανάλυση της εφοδιαστικής αλυσίδας για την προμήθεια ανταλλακτικών μηχανημάτων έργων και προτάσεις βελτίωσης της λειτουργικότητας και της απόδοσής της

Abstract

Βασικό στόχο της παρούσας διπλωματικής εργασίας αποτελεί η διατύπωση προτάσεων και η εφαρμογή μέτρων βελτίωσης της λειτουργικότητας της εφοδιαστικής αλυσίδας για την προμήθεια ανταλλακτικών και εξαρτημάτων εταιρείας (αντιπροσωπείας) η οποία δραστηριοποιείται στον κλάδο της εμπορίας μηχανημάτων έργων. Ο εκπονών τη διπλωματική εργασία απασχολείται επί δύο έτη στο τμήμα πωλήσεων ανταλλακτικών της προαναφερθείσας εταιρείας και γίνεται συχνά αποδέκτης παραπόνων που απορρέουν από τις αστοχίες στην ορθή λειτουργία της εφοδιαστικής αλυσίδας, οφειλόμενες είτε στον υπό μελέτη προμηθευτή (π.χ. αποστολή λανθασμένου κωδικού) είτε στην υπό εξέταση εταιρεία (π.χ. μη άμεση διαθεσιμότητα ταχυκίνητου κωδικού, αποστολή παραγγελίας με διαφορετικό από το υποδειχθέν πρακτορείο λόγω φόρτου εργασίας και κακής συνεννόησης μεταξύ των πωλητών ανταλλακτικών και του γραφείου κίνησης). Οι προτάσεις λοιπόν που διατυπώθηκαν απορρέουν από προσωπικά βιώματα. Εφόσον δεν είναι άμεσα υλοποιήσιμη η εφαρμογή μέτρων προς επιδιόρθωση των αστοχιών που οφείλονται στον προμηθευτή, δόθηκε ιδιαίτερη βαρύτητα στη διαχείριση των αποθεμάτων της υπό εξέταση εταιρείας και στη διανομή του τελευταίου χιλιομέτρου. Στο πρώτο κομμάτι πραγματοποιήθηκαν εκτενείς υπολογισμοί των μεταβλητών απόφασης της προτεινόμενης πολιτικής διαχείρισης των αποθεμάτων της εταιρείας, ενώ στο δεύτερο κομμάτι διατυπώθηκαν κυρίως ποιοτικά συμπεράσματα λόγω δυσκολίας στην άντληση των απαραίτητων δεδομένων. Υπάρχει σαφώς περιθώριο περαιτέρω μελέτης και υπολογισμών, τόσο στη διανομή τελευταίου χιλιομέτρου όσο και σε άλλους τομείς (ακριβής καταγραφή ελλείψεων ανταλλακτικών και παλαιωμένου αποθέματος). Το κύριο συμπέρασμα είναι ότι μόνο η εφαρμογή στη πράξη των προτεινόμενων μέτρων δύναται να δώσει οριστική απάντηση στο ερώτημα σχετικά με την αποδοτικότητά τους. Επιπροσθέτως, ικανή και αναγκαία συνθήκη για την αποτελεσματική εφαρμογή τους αποτελεί τόσο η αρμονική συνεργασία μεταξύ όλων των εμπλεκομένων (stakeholders) στο κομμάτι της διαχείρισης της εφοδιαστικής αλυσίδας όσο και η έλλειψη δυσπιστίας απέναντι στην παράθεση νέων προτάσεων που «διαταράσσουν» το status quo του τρόπου λειτουργίας της εταιρείας.