Τεχνητή νοημοσύνη και δίκαιο της διανοητικής ιδιοκτησίας

Abstract

Η τεχνολογική καινοτομία αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια με ταχύ ρυθμό, με την τεχνητή νοημοσύνη να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην αυτοματοποίηση των διαδικασιών, χωρίς να απαιτείται ανθρώπινη παρέμβαση. Τα βασικά ερωτήματα που εγείρονται είναι πώς μπορεί να επιτευχθεί η προστασία των προϊόντων της δημιουργικής τεχνητής νοημοσύνης με την διανοητική ιδιοκτησία. Κύρια προβλήματα που προκύπτουν με την χορήγηση πνευματικών δικαιωμάτων στα έργα που προκύπτουν από τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης είναι η έννοια της ‘’πρωτοτυπίας’’ και του ‘’δημιουργού’’. Επιπλέον, στα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης η Οδηγία 96/9/ΕΟΚ προστατεύει την βάση δεδομένων υπό το δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας και με ένα sui generis δικαίωμα, με αποτέλεσμα την εμπλοκή πολλών προσώπων για την χορήγηση πνευματικών δικαιωμάτων στα συστήματα αυτά. Περαιτέρω, εξετάζεται η προστασία που λαμβάνουν τα προϊόντα της δημιουργικής τεχνητής νοημοσύνης υπό το δίκαιο της βιομηχανικής ιδιοκτησίας, το οποίο είναι ένα από τα δύο υποσύνολα της διανοητικής ιδιοκτησίας. Ειδικότερα, αναλύεται διεξοδικά η προστασία των προϊόντων της δημιουργικής τεχνητής νοημοσύνης με τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας και η προστασία του λογισμικού ως εφεύρεση. Ένας άλλος τρόπος προστασίας των προϊόντων της δημιουργικής τεχνητής νοημοσύνης είναι με τα εμπορικά μυστικά, ενώ παράλληλα γίνεται μια συγκριτική επισκόπηση για την εύρεση της καταλληλότερης μεθόδου προστασίας ανάμεσα στο θεσμό των εμπορικών μυστικών και των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας. Η προστασία των προϊόντων της δημιουργικής τεχνητής νοημοσύνης με τα βιομηχανικά σχέδια και υποδείγματα προϋποθέτει μια εξειδικευμένη και σκόπιμη ενέργεια, ενώ ζητήματα με τον ακριβό προσδιορισμό του δικαιούχου προκύπτουν με την εισαγωγή πληθώρων αιτημάτων και δεδομένων από τους χρήστες στα συστήματα που είναι διαθέσιμα στο κοινό. Επιπλέον, περιγράφεται η προστασία των προϊόντων της δημιουργικής τεχνητής νοημοσύνης με τα υποδείγματα χρησιμότητας και το δίκαιο του σήματος. H προστασία του σήματος, οδηγεί στην ταυτοποίηση των προϊόντων της δημιουργικής τεχνητής νοημοσύνης σε εθνικό και ευρωπαϊκό πλαίσιο. Επιπρόσθετα, γίνεται ιδιαίτερη αναφορά και στον τρόπο που επηρεάζει η χρήση των εφαρμογών τεχνητής νοημοσύνης το ηλεκτρονικό εμπόριο. Η τεχνητή νοημοσύνη αντιλαμβάνεται με διαφορετικό τρόπο τα σήματα κατά την επιλογή των προϊόντων και διαθέτει ανάμνηση σε υψηλό επίπεδο. Τέλος, υποστηρίζεται η υπαγωγή των προϊόντων της τεχνητής νοημοσύνης στο δημόσιο τομέα με ενδεχόμενο την μείωση του κινήτρου των ιδιωτικών εταιριών να επενδύσουν στην ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης.