Η νομοθετική αντιμετώπιση του πολιτισμικού τουρισμού και ιδιαίτερα κατά την περίοδο της πανδημίας

Abstract

Ο τουρισμός αποτελεί αναπτυξιακό εργαλείο για αρκετές περιοχές παγκοσμίως σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο. Η αυξητική τάση των ταξιδιών παγκοσμίως έχει οδηγήσει αναπόφευκτα σε αύξηση του ανταγωνισμού μεταξύ των προορισμών και στη διαρκή προσπάθειά τους να προβάλλουν ελκυστικά τουριστικά προϊόντα. Αναφορικά με την Ελλάδα, το κυρίαρχο τουριστικό προϊόν είναι αυτό του μαζικού τουρισμού (ήλιος και θάλασσα), γεγονός που έχει χαρακτηρίσει τη ζήτηση αρκετών ελληνικών προορισμών. Παρ’ όλα αυτά, τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται μία τάση προς την ανάπτυξη ειδικών και εναλλακτικών μορφών τουρισμού. Ειδικότερα στη συγκεκριμένη εργασία μελετάται το φαινόμενο του πολιτισμικού τουρισμού και το νομοθετικό πλαίσιο που τον διέπει, καθώς είναι μία μορφή τουρισμού ταχέως και ευρέως εξελισσόμενη. Δεν μπορεί να παραλειφθεί και η πανδημία που έχει πλήξει τον κόσμο εδώ και δύο χρόνια και ένας από τους τομείς που έχει πλήξει περισσότερο είναι ο τουρισμός. Συνεπώς, πρώτα θα αναλυθούν οι φορείς του ελληνικού τουρισμού γενικότερα στην Ελλάδα που προωθούν τον ελληνικό τουρισμού. Στη συνέχεια, θα αναλυθεί το προφίλ των πολιτιστικών τουριστών και η αγορά στον πολιτισμικό τουρισμό αλλά και στον τουρισμό γενικότερα. Σημαντικοί όροι θα αναλυθούν πριν προχωρήσουμε στη νομοθετική αντιμετώπιση του πολιτισμικού τουρισμού και παράλληλα θα γίνει αντιληπτή η σημασία του πολιτισμού στην οικονομία και πόσα οφέλη μπορεί να προσφέρει στην εκάστοτε χώρα. Έπειτα, θα απαριθμηθούν οι αρνητικές συνέπειες τις πανδημίας και τα μέτρα στήριξης που προσέφεραν διεθνείς και εγχώριοι φορείς και οργανισμοί για την στήριξη του πολιτισμού. Τέλος, θα δοθούν σημαντικοί τρόποι και σημαντικά μέσα που μπορεί να προωθηθεί ο πολιτισμικός τουρισμός, αποφέροντας οφέλη προς όλους τους ανθρώπους, την κοινωνία και την οικονομία της χώρας.