Η τηλεκπαίδευση ως μέσο ενίσχυσης ή άμβλυνσης των κοινωνικο-οικονομικών διαφορών στους μαθητές των τάξεων υποδοχής ΖΕΠ του δημοτικού σχολείου

Abstract

Η σχολική χρονιά 2020-2021 αποτέλεσε -κατά γενική ομολογία- μία δύσκολη περίοδο σε παγκόσμιο και εθνικό επίπεδο λόγω της εμφάνισης του Covid-19. Το σχολείο λειτουργώντας ως μικρογραφία της κοινωνίας βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του αγώνα αντιμετώπισης αυτής της κατάστασης. Η τηλεκπαίδευση ή αλλιώς η εξ αποστάσεως εκπαίδευση εφαρμόστηκε για πρώτη φορά υποχρεωτικά σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, με σκοπό να συνεχίσει το έργο της δια ζώσης διδασκαλίας στο πλαίσιο της κοινωνικής απόστασης και της προφύλαξης των ανθρώπων από τον Covid-19. Οι εκπαιδευτικοί κλήθηκαν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να φέρουν εις πέρας το τεράστιο εγχείρημα της τηλεκπαίδευσης, βοηθώντας παράλληλα τους μαθητές με τις οικογένειές τους να προσαρμοστούν στην αλλαγή. Στα πλαίσια αυτής της επιβεβλημένης αλλαγής λειτούργησαν και οι Τάξεις Υποδοχείς των δημοτικών σχολείων στις οποίες, όπως και στη δια ζώσης εκπαίδευση, πραγματοποιούνταν ξεχωριστές διδασκαλίες για τους μαθητές και τις μαθήτριες με μεταναστευτικό και προσφυγικό υπόβαθρο. Η σχολική χρονιά 2020-2021 αποτέλεσε την πρώτη φορά εκτεταμένης εφαρμογής της εξ αποστάσεως διδασκαλίας σε μαθητές της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, με αποτέλεσμα οι υπάρχουσες έρευνες να μην οδηγούν σε ασφαλή συμπεράσματα. Από το 2019, πλήθος ερευνών δημοσιεύεται μέρα με την ημέρα, συμπληρώνοντας τις γνώσεις για αυτήν την πρωτοφανή κατάσταση. Σκοπός αυτής της εργασίας είναι να μελετήσει τις συνθήκες υπό τις οποίες υλοποιήθηκε η τηλεκπαίδευση στις Τάξεις Υποδοχής των Δημοτικών Σχολείων και τις πιθανές αλλαγές σε κοινωνικοοικονομικό επίπεδο. Η συγκεκριμένη έρευνα στοχεύει όχι μόνο στη διερεύνηση των αντιλήψεων των εκπαιδευτικών αυτών των τάξεων, αλλά και των γονέων των μαθητών που φοιτούσαν στις προαναφερθείσες τάξεις, ώστε να διαφωτιστεί ακόμη περισσότερο αυτός ο σχετικά άγνωστος θεσμός ΖΕΠ.