Στρατηγική διοίκηση και δυναμική ομάδων έργου

Abstract

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η μελέτη των διαδικασιών και των αναδυόμενων ψυχολογικών παραγόντων μιας εικονικής ομάδας έργου, σε σχέση με τo «Συντονισμό» και το «Διαμοιρασμό της Γνώσης» στην ομάδα αυτή. Καθώς το επιχειρηματικό περιβάλλον γίνεται πιο πολύπλοκο, ευμετάβλητο και απρόβλεπτο, ολοένα και περισσότερες επιχειρήσεις εφαρμόζουν ευρείες οργανωσιακές αλλαγές, με στόχο τη μετάβαση από τις παραδοσιακές ιεραρχικές δομές σε πιο ευέλικτες δομές οι οποίες βασίζονται σε δίκτυα αυτόνομων πολυμορφικών ομάδων. Η εντυπωσιακή ανάπτυξη των οργανωσιακών σχέσεων με τη μεσολάβηση του διαδικτύου έχει δημιουργήσει ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για τον τρόπο διαχείρισης των εικονικών ομάδων με επιτυχία. Οι εικονικές ομάδες έργου αναπτύσσονται ολοένα και περισσότερο καθώς οι οργανισμοί χρησιμοποιούν ολοένα και πιο εξελιγμένη τεχνολογία για την επίλυση δύο βασικών προβλημάτων: • Το πώς μπορούν να συγκεντρώσουν τους καλύτερους δυνατούς ανθρώπινους πόρους για την επίλυση προβλημάτων τα οποία εμφανίζονται στις παραδοσιακές οργανωσιακές δομές και συστήματα, και • Το πώς να συγκροτούν ομάδες προκειμένου να καλύψουν συγκεκριμένες ανάγκες τοποθεσίας. Στο πρώτο κεφάλαιο γίνεται αναφορά στη γενικότερη θεωρία των ομάδων έργου μέσα στους οργανισμούς ενώ στο δεύτερο αναλύονται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των εικονικών ομάδων έργου και πραγματοποιείται μια θεωρητική προσέγγιση των παραγόντων που επηρεάζουν τη σύσταση και λειτουργία τους. Στο τρίτο κεφάλαιο διατυπώνονται υποθέσεις της έρευνας, παρατίθεται η σχετική μεθοδολογία και αναλύονται τα αποτελέσματα των δύο ερευνητικών μοντέλων μέσω των οποίων μελετήθηκαν συγκεκριμένοι παράγοντες και εξετάστηκε το πως αυτοί επηρεάζουν τo «Συντονισμό» και το «Διαμοιρασμό της Γνώσης» σε μια εικονική ομάδα έργου. Η έρευνα αυτή βασίσθηκε στο ερωτηματολόγιο. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν από 182 άτομα διαφόρων ειδικοτήτων, στην πλειονότητά τους μηχανικοί. Ειδικότερα, στο πρώτο μοντέλο ως εξαρτημένη μεταβλητή χρησιμοποιήθηκε ο «Συντονισμός» της εικονικής ομάδας και ως ανεξάρτητες μεταβλητές η Χρήση της Τεχνολογίας, η Υποστηρικτική Ηγεσία, η Χρήση των Μέσων Επικοινωνίας, ο Διαμοιρασμός Γνώσης και η Ψυχολογική Ασφάλεια. Στο δεύτερο μοντέλο ως εξαρτημένη μεταβλητή χρησιμοποιήθηκε ο «Διαμοιρασμός της Γνώσης» της εικονικής ομάδας και αντίστοιχα ως ανεξάρτητες μεταβλητές, η Χρήση της Τεχνολογίας, η Υποστηρικτική Ηγεσία, η Χρήση των Μέσων Επικοινωνίας, ο Συντονισμός και η Ψυχολογική Ασφάλεια. Τέλος στο τέταρτο κεφάλαιο αποτυπώνονται τα συμπεράσματα που εξήχθησαν από τα αποτελέσματα της έρευνας και από την επιβεβαίωση ή μη των σχετικών υποθέσεων.