Αναδιοργάνωση τραπεζικού κλάδου στην περίοδο της κρίσης

Abstract

Η παρούσα διπλωματική εργασία επιδιώκει την προσέγγιση ενός εξαιρετικά σημαντικού ζητήματος που αφορά στην αναδιάρθρωση των πιστωτικών ιδρυμάτων, τα οποία ειδικά κατά την περίοδο των ετών της οικονομικής κρίσης, δέχθηκαν ισχυρές πιέσεις σε επίπεδο ρευστότητας αλλά και κεφαλαιακής βάσης. Αντικειμενικός σκοπός υλοποίησης του παρόντος πονήματος είναι έπειτα από ενδελεχή μελέτη να παρουσιάσει το γενικότερο κανονιστικό και θεσμικό πλαίσιο των συγχωνεύσεων και εξαγορών, όπως αυτές πραγματοποιούνται στον επιχειρηματικό κόσμο, ενώ παράλληλα χρησιμοποιούνται και μια σειρά από αριθμοδείκτες στοχεύοντας στη διερεύνηση και σύγκριση των σχέσεων που υπάρχουν μεταξύ των διαφόρων ειδών χρηματοοικονομικής πληροφόρησης. Κατόπιν των ανωτέρω διενεργείται μια ερευνητική προσπάθεια που έχει ως αντικείμενο τη μελέτη πλήθος χρηματοοικονομικών δεδομένων των ελληνικών τραπεζικών ιδρυμάτων, όπως αυτά θα εξαχθούν από τις λογιστικές τους καταστάσεις, κατά τη διάρκεια των ετών της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα. Αναφορικά με τη μεθοδολογία που θα χρησιμοποιηθεί, αυτή στηρίζεται σε μια ευρεία βιβλιογραφική ανασκόπηση, με επίκεντρο εγχώρια και διεθνή στοιχεία, όπως αυτά προκύπτουν από διαπιστευμένες και επίσημες μελέτες και έρευνες. Παράλληλα, αναζήτηση και συλλογή στοιχείων γίνεται από πηγές, έντυπες και ηλεκτρονικές, των επίσημων φορέων του τραπεζικού κλάδου, που δραστηριοποιούνται σε διεθνές και εγχώριο επίπεδο. Σε συνδυασμό με τη βιβλιογραφική ανασκόπηση, διεξάγεται μια έρευνα σε επίπεδο συλλογής στοιχείων από λογιστικές καταστάσεις τραπεζών της Ελλάδος, η ανάλυση των οποίων ολοκληρώνεται με τη χρήση επιλεγμένων και στοχευμένων αριθμοδεικτών. Το σημαντικότερο συμπέρασμα που προκύπτει από το σύνολο της εργασίας είναι πως, το πλήγμα που δέχθηκε ο τραπεζικός κλάδος κατά τη διάρκεια της κρίσης δεν μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη την μετέπειτα πορεία της οικονομίας της Ελλάδος. Αυτό που καθόρισε σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη των βασικών οικονομικών μεγεθών και τη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος ήταν η έλλειψη εμπιστοσύνης που δημιουργήθηκε μεταξύ των ενδιαφερόμενων μερών στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η αποσταθεροποίηση του παραδοσιακού πρότυπου δανεισμού των τραπεζών από τις αγορές είχε ως αποτέλεσμα να πληγεί η αξιοπιστία και η φερεγγυότητά τους, με αποτέλεσμα, να διαμορφώνεται μια εύθραυστη σχέση μεταξύ των αποταμιευτών και δανειστών με τις τράπεζες και τα λοιπά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα οδηγώντας στον περιορισμό των καταθέσεων αλλά και της ανάληψης δανείων.