Η διεθνοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ως μέσο ενίσχυσης της ήπιας ισχύος της Ελλάδας

Abstract

Η ήπια ισχύς είναι μια πτυχή της θέλησης των κρατών για επιβολή και επικράτηση με ειρηνικά μέσα. Ένα σύγχρονο κράτος, ερχόμενο αντιμέτωπο με τις σύγχρονες προκλήσεις, καλείται εκ των συνθηκών να λειτουργήσει περισσότερο υβριδικά, παρά με την πεπατημένη οδό του πολέμου. Σε μια εποχή που οι εξοπλισμοί είναι εργαλεία αποτροπής και οι διεθνείς συνθήκες περικλείουν με ισχυρές δεσμεύσεις τα κράτη, οι κρατικές οντότητες ενεργούν μεθοδικά με εναλλακτικούς τρόπους για να ενισχύσουν τη θέση τους στο άναρχο διεθνές περιβάλλον. Ένας τέτοιος τρόπος ισχυροποίησης της θέσης του κράτους είναι η διπλωματία. Η εκπαίδευση, και ειδικότερα η τριτοβάθμια, μπορεί να εξυπηρετήσει τους σκοπούς της διπλωματίας. Η διεθνοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης προσελκύει αριθμό αλλοδαπών φοιτητών στη χώρα που την εφαρμόζει, με σκοπό την σύσφιξη των σχέσεων ανάμεσα στο κράτος υποδοχής και το κράτος καταγωγής των φοιτητών. Αυτή η ανατροφοδοτούμενη διαδικασία δεν είναι μια φάση συνεργασίας δύο μερών αλλά καλλιεργείται και εφαρμόζεται μονομερώς. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που έχει ανάγκη από φίλα προσκείμενους σε αυτή γείτονες αλλά και φιλικά διακείμενες χώρες, που θα τη στηρίζουν μελλοντικά, όποτε απαιτηθεί, στο σκληρό πεδίο της διπλωματίας. Όπως είχε πει ο Πάλμεστρον: «Τα έθνη δεν έχουν σταθερούς φίλους ή εχθρούς. Έχουν μόνο σταθερά συμφέροντα». Συμφέρον λοιπόν σταθερό της χώρας είναι να επιδιώξει την καλλιέργεια φιλικού προς αυτή θυμικού σε ένα άναρχο περιβάλλον, που ο εχθρός μετατρέπεται σε φίλο εν μία νυκτί.