Πολυπληθυσμιακά μοντέλα πρόβλεψης του ρυθμού θνησιμότητας στην Ελλάδα και επιπτώσεις στα συνταξιοδοτικά ταμεία

Abstract

Μια από τις πιο έντονες προκλήσεις της εποχής μας σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο είναι η ραγδαία αύξηση της μακροζωίας και η γήρανση του πληθυσμού σε παγκόσμια κλίμακα. Στη προσπάθεια να αντιμετωπιστεί αυτή η πρόκληση αναπτύσσονται συνεχώς μοντέλα με σκοπό την πρόβλεψη του ρυθμού θνησιμότητας. Κύρια πηγή πληροφοριών για την ανάπτυξη αυτών των μοντέλων είναι τα ιστορικά στοιχεία, αλλά κρίνεται απαραίτητη και η κριτική σκέψη ειδικών επιστημόνων. Η παρούσα εργασία παρουσιάζει μερικά από τα κυριότερα μοντέλα θνησιμότητας της βιβλιογραφίας και δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στο μοντέλο Lee-Carter (1992) καθώς είναι ένα μοντέλο ευρέως γνωστό για την πρόβλεψη της θνησιμότητας. Στη συνέχεια, αναλύονται τρία από τα κύρια πολύ-πληθυσμιακά μοντέλα, τα οποία έχουν ως βάση το μοντέλο Lee-Carter (1992) και παρέχουν τη δυνατότητα ταυτόχρονης μοντελοποίησης δύο και άνω πληθυσμών. Με δεδομένα από τον πληθυσμό της Ελλάδας, για άνδρες και γυναίκες, εφαρμόζεται η μεθοδολογία των μοντέλων και για τους δύο πληθυσμούς ταυτόχρονα και υπολογίζονται οι προβλέψεις των δεικτών θνησιμότητας. Έπειτα, κατασκευάζονται πίνακες θνησιμότητας με βάσει τους προβεβλημένους δείκτες θνησιμότητας με σκοπό την τιμολόγηση ασφαλιστικών προϊόντων. Σκοπός της εργασίας είναι να εξετάσει την προβλεπτική ικανότητα των πολύ-πληθυσμιακών μοντέλων θνησιμότητας δύο πληθυσμών σε σύγκριση με τις ανεξάρτητες προβλέψεις μέσω του μοντέλου Lee-Carter (1992).