Οικονομική ανάλυση της ευθύνης του παραγωγού ελαττωματικών προϊόντων

Abstract

Αντικείμενο της συγκεκριμένης διπλωματικής εργασίας αποτελεί το ζήτημα της ευθύνης του παραγωγού ελαττωματικών προϊόντων. Παρουσιάζονται οι όροι και οι προϋποθέσεις θεμελίωσης της ευθύνης του παραγωγού σε ενωσιακό και εθνικό επίπεδο, παρατίθεται σχετική νομολογία, ενώ γίνεται ιδιαίτερη μνεία στην ανάγκη ύπαρξης αναγκαστικού δικαίου αντικειμενικής ευθύνης του παραγωγού, όπως αυτή προβάλλεται από την σκοπιά της επιστήμης που προκύπτει από την όσμωση της Νομικής και των Οικονομικών, την οικονομική ανάλυση του δικαίου. Στο πρώτο κεφάλαιο αναλύεται το ευρωπαϊκό νομοθετικό πλαίσιο και συγκεκριμένα το περιεχόμενο της Οδηγίας 85/374/ΕΟΚ με επισήμανση των στόχων και των κυριότερων ρυθμίσεων της. Στο δεύτερο κεφάλαιο γίνεται αναφορά στη νομολογιακή λύση που υιοθετήθηκε αρχικά πριν από τη θεσμοθέτηση της ειδικής ευθύνης του παραγωγού στο ελληνικό δίκαιο, η οποία συνίστατο στη διάπλαση ευθύνης στο πλαίσιο του συστήματος της αδικοπρακτικής ευθύνης με ανεστραμμένο το βάρος απόδειξης. Στη συνέχεια εξετάζεται το ελληνικό νομοθετικό πλαίσιο που ρυθμίζει την ευθύνη του παραγωγού ελαττωματικών προϊόντων και ειδικότερα η προσαρμογή αυτού στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η ενσωμάτωση της ευρωπαϊκής Οδηγίας 85/374/ΕΟΚ στο εσωτερικό δίκαιο. Επιπλέον, γίνεται σύντομη αναφορά στο περιεχόμενο του άρθρου 6 του ν.2251/1994 που ρυθμίζει την ευθύνη του παραγωγού ελαττωματικών προϊόντων, καθώς επίσης και των τροποποιήσεων που πραγματοποιήθηκαν με τον ν.3587/2007. Με αυτόν τον τρόπο καθίσταται εύδηλο ότι το σύστημα της ευθύνης του παραγωγού συνιστά πρότυπο ευρωπαϊκής νομικής αρχιτεκτονικής στο πεδίο του Αστικού Δικαίου και αποτελεί τον οδηγό που καθορίζει την πορεία των νομικών ρυθμίσεων ευρωπαϊκής προέλευσης στο χώρο των έννομων τάξεων των κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο τρίτο κεφάλαιο γίνεται αναφορά σε ζητήματα διεθνούς δικαιοδοσίας και ιδιωτικού διεθνούς δικαίου που ανακύπτουν, ενώ στο τέταρτο κεφάλαιο παρατίθενται αντιπροσωπευτικές αποφάσεις της ευρωπαϊκής και της εθνικής νομολογίας. Παρουσιάζεται ο τρόπος με τον οποίο το ΔΕΕ διαχειρίζεται τα προδικαστικά ερωτήματα που του απευθύνονται από τα εθνικά δικαστήρια των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς επίσης και ο τρόπος με τον οποίο τα ελληνικά δικαστήρια αξιολογούν τα πραγματικά περιστατικά της κάθε υπόθεσης για να εξετάσουν τη θεμελίωση της ευθύνης του παραγωγού. Στο πέμπτο κεφάλαιο προβάλλονται οι γενικές αρχές της οικονομικής ανάλυσης του δικαίου μέσα από τις οποίες καθίσταται σαφές ότι η νομική επιστήμη δεν περιορίζεται μόνο στην ερμηνεία και την εφαρμογή του θετού δικαίου αλλά έχει τη δυνατότητα να ερευνά κατά πόσο ο νομοθέτης δύναται να επιτύχει έναν ρυθμιστικό σκοπό με την χρήση συγκεκριμένου ρυθμιστικού μέσου ή ποιες είναι οι ανεπιθύμητες παρενέργειες που θα πρέπει να συνυπολογιστούν κατά την χρήση του μέσου αυτού. Έτσι αναδεικνύεται ότι η σύγχρονη νομική επιστήμη λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα ευρήματα της οικονομίας, της κοινωνιολογίας και της ψυχολογίας μπορεί να προτείνει σκοπιμότερες, πιο αποτελεσματικές και κοινωνικά αποδεκτές νομικές ρυθμίσεις. Εν συνεχεία αναλύεται η ratio της αναγκαστικής αντικειμενικής ευθύνης του παραγωγού και αναφέρονται οι ενστάσεις που προβλήθηκαν εναντίον της θέσπισής της οι οποίες εν τέλει αποδομούνται και προκρίνεται η λύση της αναγκαστικού δικαίου αντικειμενικής ευθύνης του παραγωγού.