Σύγχρονα ζητήματα προπτωχευτικού δικαίου

Abstract

Σκοπός της εκπόνησης της παρούσας διπλωματικής εργασίας καθίσταται η προσέγγιση του θεσμού της ειδικής διαχείρισης, όπως ορίζεται στα άρθρα 68 – 77 του Ν. 4307/2014 περί «Ενσωμάτωσης στο ελληνικό δίκαιο α) της Απόφασης-Πλαίσιο 2008/909/ΔΕΥ του Συμβουλίου της 27ης Νοεμβρίου 2008, όπως τροποποιήθηκε με την Απόφαση - Πλαίσιο 2009/299/ΔΕΥ του Συμβουλίου της 26ης Φεβρουαρίου 2009». Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα καινοτόμο νομοθετικό μόρφωμα, το οποίο καλείται να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της οικονομίας και της επιχειρηματικής αγοράς. Η γνωριμία με το θεσμό εκκινεί μέσω της ιστορικής αναδρομής προπτωχευτικών διαδικασιών, οι οποίες παρέδωσαν τη σκυτάλη στη διαδικασία της ειδικής διαχείρισης, οριοθετώντας τη ρυθμιστική εμβέλεια και δυναμική τους στο πέρασμα των χρόνων. Μελετάται η διαδικασία της υπαγωγής της προβληματικής επιχείρησης στην ειδική διαχείριση με έμφαση στα χαρακτηριστικά αυτής, τα οποία χρήζουν εναργέστερης και διεξοδικότερης ανάλυσης. Κομβικός αρωγός στην εν γένει προσπάθεια μελέτης κρίνονται οι νομολογιακές αποφάσεις των Ελληνικών Δικαστηρίων, συγγράμματα των Καθηγητών της Νομικής Σχολής όλων των αντίστοιχων Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων της χώρας και, σαφώς, άρθρα νομικών επιστημόνων με σαφείς παρατηρήσεις και εύστοχη κριτική ματιά. Εξετάζεται, ειδικότερα, η σχέση αμοιβαιότητας και αλληλεξάρτησης του θεσμού της ειδικής διαχείρισης με τις διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας, καθώς ο κλάδος του Πτωχευτικού Δικαίου επηρεάζει, άμεσα, τις εργασιακές σχέσεις αποτελώντας, συνακόλουθα, ακανθώδες ζήτημα με κοινωνικοοικονομικές διαστάσεις. Πραγματώνεται, επιπροσθέτως, η ανάλυση νομολογιακών αποφάσεων, οι οποίες αποκρυσταλλώνουν τη «διάθεση» της ελληνικής δικαιοσύνης προς τον εν λόγω προπτωχευτικό θεσμό. Συμπερασματικά, αξίζει να σημειωθεί, ότι το καθεστώς της ειδικής διαχείρισης του Ν. 4307/2014 αποβλέπει στην επίτευξη ενός ουσιώδους σκοπού, ήτοι στη συνέχιση και τη διατήρηση της πληγείσας επιχείρησης με παράλληλη ικανοποίηση του συνόλου των πιστωτών αυτής μέσω εκποιήσεως του ενεργητικού της περιουσίας της αποφεύγοντας τις δυσμενείς συνέπειες της κήρυξης της επιχείρησης σε πτώχευση, όμως, παρουσιάζει κενά και νομοθετικές ασάφειες, που παρακωλύουν την εύρυθμη λειτουργία και εφαρμογή της εν γένει διαδικασίας.