Κίνδυνος μακροζωίας και τις επιπτώσεις που έχει στις ασφαλίσεις ζωής και στα συνταξιοδοτικά ταμεία

Abstract

Η ανάπτυξη της φαρμακευτικής βιομηχανίας, της ιατρικής τεχνολογίας καθώς και η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, είχαν ως αποτέλεσμα τη σταθερή αύξηση του προσδόκιμου ζωής στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική από το 1960 έως σήμερα. Έτσι, η αύξηση της μακροβιότητας των ανθρώπων και η αβεβαιότητα για τη μελλοντική θνησιμότητα ήταν οι λόγοι που ανέδειξαν τον κίνδυνο της μακροβιότητας σε έναν από τους πιο σημαντικούς κινδύνους για τις ασφαλιστικές εταιρίες, τα συνταξιοδοτικά ταμεία, αλλά και για άλλες εταιρίες, οι οποίες επηρεάζονται άμεσα από τον κίνδυνο. Ήδη από τη δεκαετία του 1990, άρχισε να αναπτύσσεται η αγορά χρηματοοικονομικών προϊόντων που συνδέονται με τη θνησιμότητα, με σκοπό την αντιστάθμιση του κινδύνου μακροβιότητας. Σκοπός της εργασίας είναι η μελέτη μέσων τιτλοποίησης του κινδύνου μακροβιότητας και η παρουσίαση των χρηματοοικονομικών προϊόντων που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη της ασφαλιστικής αγοράς. Αρχικά περιγράφεται, πώς οι ασφαλιστικές (ή αντασφαλιστικές) εταιρίες μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις τιτλοποιήσεις για να διαχειριστούν τον κίνδυνο της μακροβιότητας. Έπειτα, πραγματοποιείται η τιμολόγηση μιας ομολογίας μακροβιότητας, προκειμένου να γίνει αντιστάθμιση του κινδύνου που διατρέχουν οι ασφαλιστικές εταιρίες και τα συνταξιοδοτικά προγράμματα. Στη συνέχεια, αφού υπολογίσουμε τις χρηματοροές μεταξύ των αντισυμβαλλομένων, δηλαδή της ασφαλιστικής εταιρίας, της Εταιρίας Ειδικού Σκοπού (Special Purpose Company-SPC) και των επενδυτών, γίνεται σύγκριση των αποτελεσμάτων της τιμολόγησης για χώρες της Νότιας Ευρώπης, την Ελλάδα, την Ιταλία και την Ισπανία. Η τιμολόγηση έγινε με τη χρήση του μετασχηματισμού Wang (Wang, 2000), ενώ η προβολή της θνησιμότητας βασίστηκε στη μέθοδο των Lee-Carter (Lee & Carter, 1992).