Οι επιδράσεις των αγορών στις αποφάσεις νομισματικής πολιτικής

Abstract

Η παρούσα Διατριβή εξετάζει την ενδεχόμενη επίδραση των αποφάσεων της νομι-σματικής πολιτικής των κεντρικών τραπεζών των ΗΠΑ, Ευρωζώνης (19), Ιαπωνίας και Ηνωμένου Βασιλείου επί της αντίστοιχης εγχώριας αγοράς. Ως «αποφάσεις» θα εξετασθούν κυρίως οι μεταβολές των κεντρικών επιτοκίων και της ποσότητας χρήμα-τος, καθώς τούτα αποτελούν το κατεξοχήν εργαλείο άσκησης νομισματικής πολιτικής˙ ως «αγορά» θα εξετασθεί η αγορά συναλλάγματος και δη η απόδοση της τιμής της ισοτιμίας περιεχούσης το εκάστοτε εγχώριο νόμισμα, δηλαδή τα 6 ζεύγη περιέχοντα δολάριο ($), ευρώ (€), γιέν (¥) και λίρα (£), καθώς οι κεντρικές τράπεζες συμμετέχουν εις τον μηχανισμό της οικονομίας μέσω κυρίως της αγοράς χρήματος. Έτι περεταίρω και δια την επέκταση της παραπάνω ανάλυσης, μαζί με τις μεταβλητές της αγοράς χρήματος (επιτόκια και ποσότητα χρήματος) θα εξετασθεί η επίδραση ε-πιπλέον μακροοικονομικών μεταβλητών που η ποιότητα των μεταβολών τους ενδέ-χεται να επηρεάζει έμμεσα την αγορά συναλλάγματος μέσω των αποφάσεων των κε-ντρικών τραπεζών ή και απευθείας μέσω της συμπεριφοράς των επενδυτών εις την αγορά συναλλάγματος, και αυτές θα είναι ο εγχώριος ρυθμός μεταβολής ΑΕΠ, ο Δεί-κτης Τιμών Καταναλωτή και τα εγχώρια ποσοστά ανεργίας. Εκ της ανάλυσης προκύπτουν ενδιαφέροντα συμπεράσματα, πλην όμως χαρακτηρί-ζονται εξ ανομοιογένειας. Καμία εξεταζόμενη μεταβλητή δεν φαίνεται να επηρεάζει όλες τις ισοτιμίες συνολικά, παρόλο που κάθε μία ξεχωριστά επηρεάζει κάποιες εξ αυτών (μονοπαραγοντικά). Εξαίρεση απετέλεσε ο ρυθμός μεταβολής ΑΕΠ που φαί-νεται να μην επηρεάζει καμία ισοτιμία. Από την άλλη, επίσης κανένα ζεύγος δεν φαί-νεται να επηρεάζεται εκ του συνόλου των μεταβλητών (πολυπαραγοντικά), παρόλο που κάποιοι συνδυασμοί μεταβλητών δύνανται να επεξηγήσουν αποτελεσματικά τη συμπεριφορά της ισοτιμίας. Τέλος, η συμπεριφορά της ισοτιμίας φαίνεται να μην δύ-ναται να επεξηγηθεί εκ του μη αναμενόμενου του μέρους της πληροφορίας που δεν περιλαμβάνεται εις τη συμπεριφορά της ιδίας της ισοτιμίας (αυτοπαλίνδρομο σχήμα), με εξαίρεση τη διαφορά ρυθμών μεταβολής Μ1 Ευρωζώνης-ΗΒ. Συμπερασματικά, η μελέτη των αποφάσεων νομισματικής πολιτικής μέσω της ανά-λυσης της αντίστοιχης μεταβολής αρχικά του επιτοκίου και της ποσότητας χρήματος και δευτερευόντως άλλων μεταβλητών, δεν δύναται να επεξηγήσει τη συμπεριφορά του συνόλου των ισοτιμιών, αλλά δύναται να παράγει σημαντικά συμπεράσματα κατά την ανάλυση σχέσεων κατά μόνας. Η αξία τέτοιας ανάλυσης λοιπόν προκύπτει κατά την εξέταση επί μέρους μεταβλητών επί αντιστοίχων ισοτιμιών, και όχι γενικεύοντας μια τέτοια σχέση.