Υπολογισμός του προσαρμοσμένου ως προς τον κίνδυνο ενεργητικού των τραπεζών. Ιδιωτικά κίνητρα, δημόσια προβλήματα

Abstract

Η πρόσφατη χρηματοπιστωτική κρίση ανέδειξε σημαντικές παθογένειες στο τρόπο με τον οποίο τα τραπεζικά ιδρύματα λειτουργούν, εποπτεύονται και ελέγχονται. Η διατριβή εξετάζει τις θεωρητικές / λογικές, αλλά και τις τεχνικές, αδυναμίες των κανόνων κεφαλαιακής επαρκείας της Βασιλείας. Οι θεωρητικές / λογικές αδυναμίες αναφέρονται στα κίνητρα όλων των εμπλεκομένων, με προεξάρχουσες τις διοικήσεις των τραπεζών και τις εποπτικές αρχές. Το κανονιστικό πλαίσιο δημιουργεί αυξημένες ευκαιρίες εποπτικού arbitrage τις οποίες εκμεταλλευτήκαν τα τραπεζικά ιδρύματα για να υποεκτιμήσουν τα ως προς τον κίνδυνο σταθμισμένα περιουσιακά στοιχεία τους (Risk Weighted Assets - RWA) αναλαμβάνοντας έτσι υπέρμετρα ρίσκα . Από την άλλη πλευρά, οι τεχνικές αδυναμίες προέρχονται από τις γενναίες στατιστικές υποθέσεις των μεθόδων υπολογισμού των προσαρμοσμένων ως προς τον κίνδυνο περιουσιακών στοιχείων (RWA). Στη διατριβή αναλύονται οι μέθοδοι προσδιορισμού του εποπτικού κεφαλαίου, κάτω από το πλαίσιο της Βασιλείας, και μέσα από την μελέτη της διεθνούς βιβλιογραφίας αναδεικνύονται οι ευπάθειες και προτείνονται αποτελεσματικές βελτιώσεις που θα ενισχύσουν τη σταθερότητα του τραπεζικού χώρου και της οικονομίας. Η αθέτηση των υποχρεώσεων από οποιοδήποτε αντισυμβαλλόμενο ενέχει δημόσιο κόστος, το οποίο επωμίζεται μερικώς το πτωχευμένο ίδρυμα και το υπόλοιπο μετακυλίεται στους φορολογούμενους επηρεάζοντας αρνητικά τη σταθερότητα ολόκληρου του χρηματοπιστωτικού συστήματος.