Πρέπει οι επενδυτές να περιλαμβάνουν εμπορεύματα στα χαρτοφυλάκια τους;

Abstract

Η παρούσα εργασία βασίζεται σε θεωρητικό πλαίσιο σε μία προηγούμενη έρευνα (Daskalaki, Skiadopoulos, 2011). Σκοπός μας είναι, χρησιμοποιώντας νέα δεδομένα και καλύπτοντας μία ευρύτερη χρονική περίοδο να ελέγξουμε κατά πόσο τα αποτελέσματα μπορούν να διαφοροποιηθούν. Συγκεκριμένα, εξετάζουμε αν η θέση ενός επενδυτή βελτιώνεται επενδύοντας σε ένα παραδοσιακό χαρτοφυλάκιο που συμπεριλαμβάνει και εμπορεύματα. Αρχικά, επανεξετάζουμε το ερώτημα μέσα σε ένα in – sample περιβάλλον εφαρμόζοντας mean – variance spanning tests. Στη συνέχεια, σχηματίζουμε βέλτιστα χαρτοφυλάκια λαμβάνοντας υπόψιν τις υψηλές ροπές της κατανομής των αποδόσεων των χαρτοφυλακίων και αξιολογούμε τις out – of – sample αποδόσεις τους. Κάτω από ένα in – sample περιβάλλον βρίσκουμε ότι η επένδυση σε δείκτες δεύτερης και τρίτης γενιάς είναι επικερδής. Μάλιστα, τα συγκεκριμένα αποτελέσματα ισχύουν και σε μία out – of – sample προσέγγιση εφαρμόζοντας διαφορετικά μέτρα απόδοσης και λαμβάνοντας υπόψιν το κόστος συναλλαγών. Επιπλέον, επιβεβαιώνουν και τις απόψεις ορισμένων ερευνητών που υποστηρίζουν την ύπαρξη οφελών από τη διαφοροποίηση των εμπορευμάτων. Τέλος, μελετώντας το βασικό μας ερώτημα και σε διαφορετικές οικονομικές υποπεριόδους διαπιστώνουμε ότι κατά την περίοδο μίας κρίσης η επένδυση σε εμπορεύματα μπορεί να είναι ιδιαίτερα επωφελής ενώ σε μία περίοδο ανάπτυξης μπορεί να επιφέρει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.