Η χρηματοοικονομική μόχλευση ως παράγων διαχείρισης κερδών

Abstract

Η παρούσα μελέτη εστιάζει στη πρόθεση των επιχειρήσεων να αλλοιώσουν τα αποτελέσματα τους, προκειμένου να δείξουν μια διαφορετική εικόνα στην αγορά σε σχέση με τη κερδοφορία τους, αλλά και τη θέση που έχουν σε σχέση με τον ανταγωνισμό τους. Οι παράγοντες αλλοίωσης των αποτελεσμάτων μιας επιχείρησης είναι πολλοί και έχουν να κάνουν με εξωτερικό δανεισμό, με απόκρυψη εξόδων, με παρουσίαση χρηματοδοτικών πόρων κ.λπ. (Ali, Shah, Jan, 2015). Ένας από τους παράγοντες που δεν θεωρείται από τους πρωτεύοντες είναι η χρηματοοικονομική μόχλευση, παρόλα αυτά στη παρούσα φάση και δεδομένης της παρούσας μορφής της αγοράς, η οποία επηρεάζεται από τη κρίση ο παράγον αυτός καθίσταται σημαίνον και καθίσταται σημαίνων δεδομένων ότι οι περισσότερες επιχειρήσεις σήμερα καταφεύγουν στον δανεισμό (Faff, Gray, Tan, 2015). Στο παρελθόν και πριν την έξαρση της παρούσας οικονομικής κρίσης στη δεκαετία του 1990 αλλά και παλαιότερα στις δεκαετίες του 1970 και 1980, υπήρχε η αντίληψη ότι οι επιχειρήσεις ανέπτυσσαν άμυνες που απορρέανε από τον διοικητικό τους σχεδιασμό, οι οποίες στόχευαν στην αποφυγή του δανεισμού. Συγκεκριμένα οι μάνατζερς εκείνη τη περίοδο βίωναν μικρότερες πιέσεις σε επίπεδο κερδοφορίας των επιχειρήσεων που διοικούσαν, δεδομένου ότι οι καλοί δείκτες της οικονομίας, επέφεραν ένα ευρύτερο κλίμα εφορίας. Η μη αυξημένη πίεση μείωνε και τη τάση των μάνατζερ και ευρύτερα των επιχειρήσεων να δανείζονται με αποτέλεσμα να ήταν χαμηλότερα τα επίπεδα ρίσκου που βίωναν (Baker,1973; Berger et al, 1997). H χρηματοοικονομική μόχλευση σύμφωνα με τους Halling et al (2014) ορίζεται ως: «Η διαδικασία χρήσης δανειακών πόρων προκειμένου να υπάρξει ενίσχυση της απόδοσης των ιδίων κεφαλαίων οπότε και ενισχύσει μια επιχείρηση τη θέση της στην αγορά δράσης της».